209 Rozporz dzenie Ministra Sprawiedliwo ci w sprawie szczeg owych, PRAWO, ROZPORZĄDZENIA
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
brzmienie pierwotne (od 2003-12-17)
obowiązuje do: 2010-07-10
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowych
zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom
pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności
z dnia 31 października 2003 r. (Dz.U. Nr 204, poz. 1985)
Na podstawie art. 115 § 9 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1.
1. Zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności udzielają osobom pozbawionym
wolności świadczeń zdrowotnych, w szczególności związanych z:
1)
badaniem i poradą lekarską;
2)
leczeniem;
3)
badaniem i terapią psychologiczną;
4)
rehabilitacją leczniczą;
5)
opieką nad kobietą w okresie ciąŜy, porodu i połogu oraz nad noworodkiem;
6)
badaniem diagnostycznym, w tym analityką medyczną;
7)
pielęgnacją chorych;
8)
działaniami profilaktycznymi oraz obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi mającymi na celu
zapobieganie powstawaniu urazów i chorób;
9)
badaniem i leczeniem stomatologicznym oraz świadczeniami z zakresu protetyki;
10)
orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia.
2. W uzasadnionym przypadku, gdy wymienione w ust. 1 świadczenia zdrowotne nie mogą być udzielone
osobom pozbawionym wolności przez zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, w
szczególności z powodu braku specjalistycznego sprzętu medycznego, świadczenia te mogą być
udzielane przez pozawięzienne publiczne zakłady opieki zdrowotnej.
3. O konieczności udzielenia świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyduje
kierownik właściwego zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności.
4. Udzielanie świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, nie moŜe naruszać zasad
regulujących wykonywanie kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych.
§ 2.
Osobę pozbawioną wolności poddaje się badaniom wstępnym, okresowym i kontrolnym.
§ 3.
1. Badaniom wstępnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje
się osobę pozbawioną wolności niezwłocznie po przyjęciu do zakładu karnego, nie później jednak niŜ w
terminie 3 dni roboczych od dnia przyjęcia.
2. W terminie 14 dni od dnia przyjęcia wykonuje się: radiologiczne badanie klatki piersiowej oraz badanie
stanu uzębienia.
3. Lekarz więzienny, przez którego rozumie się lekarza – w tym równieŜ dentystę – pełniącego słuŜbę lub
zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, moŜe odstąpić od
wykonania radiologicznego badania klatki piersiowej po przeprowadzeniu badania lekarskiego:
1)
jeŜeli osoba pozbawiona wolności przedstawi wynik takiego badania wykonanego w okresie 6
miesięcy poprzedzających datę przyjęcia do zakładu karnego;
2)
w przypadku stwierdzenia ciąŜy.
4. Fakt odstąpienia od radiologicznego badania klatki piersiowej lekarz więzienny odnotowuje w ksiąŜce
zdrowia.
5. Lekarz więzienny moŜe zlecić przeprowadzenie badań innych niŜ wymienione w ust. 2, jeŜeli jest to
uzasadnione stanem zdrowia osoby pozbawionej wolności.
§ 4.
Badaniu okresowemu, polegającemu na wykonaniu radiologicznego badania klatki piersiowej, osobę
pozbawioną wolności poddaje się co najmniej raz na 24 miesiące.
§ 5.
1. Badaniom kontrolnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje
się osobę pozbawioną wolności przed przetransportowaniem oraz zwolnieniem z zakładu karnego.
2. W ramach badania kontrolnego osoby pozbawionej wolności zwalnianej z zakładu karnego lekarz
więzienny, oprócz badań określonych w ust. 1:
1)
informuje osobę pozbawioną wolności o potrzebie i moŜliwości dalszego leczenia lub
rehabilitacji;
2)
określa zdolność osoby pozbawionej wolności do samodzielnego powrotu do miejsca
zameldowania lub miejsca przebywania;
3)
określa zalecenia w sprawie pomocy, jakiej wymaga osoba pozbawiona wolności, niezdolna ze
względu na stan zdrowia do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca
przebywania.
§ 6.
1. Zgłoszenia osób pozbawionych wolności do lekarza więziennego przyjmuje się codziennie.
2. Lekarz więzienny przyjmuje osoby pozbawione wolności poza ustalonym w porządku wewnętrznym
czasem i miejscem przyjęć w razie nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia tych
osób.
3. Świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej udzielane są na podstawie
skierowania lekarza, takŜe innego niŜ lekarz więzienny.
4. Świadczenia psychiatry mogą być udzielane na podstawie pisemnie uzasadnionego skierowania
psychologa pełniącego słuŜbę lub zatrudnionego w zakładzie karnym, dokonanego w ksiąŜce zdrowia.
§ 7.
1. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w izbie chorych zakładu karnego
decyduje lekarz więzienny, a w razie jego nieobecności – pielęgniarka, która niezwłocznie powiadamia o
tym lekarza.
2. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w szpitalu zakładu opieki zdrowotnej dla
osób pozbawionych wolności, zwanego dalej "szpitalem więziennym", decyduje dyrektor tego szpitala lub
upowaŜniony przez niego lekarz więzienny.
3. Osobę pozbawioną wolności umieszcza się w szpitalu więziennym innego zakładu karnego na
umotywowany wniosek lekarza więziennego.
4. Przeniesienie do szpitala więziennego osoby pozbawionej wolności niewymagającej
natychmiastowego leczenia w warunkach tego szpitala następuje po uprzednim uzgodnieniu terminu
przyjęcia z jego dyrektorem lub upowaŜnionym przez niego lekarzem więziennym.
5. W celu określenia terminu przyjęcia osoby pozbawionej wolności, o której mowa w ust. 4, dyrektor
szpitala więziennego moŜe polecić wystawienie świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia tej osoby.
6. W nagłym przypadku o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala moŜe
zdecydować lekarz inny niŜ lekarz więzienny. JeŜeli osoba pozbawiona wolności kierowana jest w nagłym
przypadku do szpitala więziennego, o zaistniałej sytuacji powiadamia się dyrektora tego szpitala lub
upowaŜnionego przez niego lekarza więziennego.
7. Sposób transportowania oraz sprawowania w tym czasie opieki nad chorą osobą pozbawioną wolności
określa lekarz decydujący o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala.
§ 8.
1. Zlecenia lekarskie z zakresu farmakoterapii związane z przygotowaniem indywidualnych dawek
leków wykonuje pielęgniarka.
2. Leki podaje się w czasie i dawkach wyznaczonych przez lekarza więziennego. W dawce dziennej nie
mogą być podawane leki zaliczone do silnie działających, środków odurzających lub substancji
psychotropowych.
3. W uzasadnionych przypadkach leki niezaliczone do silnie działających, środków odurzających lub
substancji psychotropowych mogą być wydane osobie pozbawionej wolności w ilości równej dawce
dziennej lub odpowiadającej całej kuracji, z jednoczesnym pouczeniem o sposobie ich stosowania.
4. W zakładach karnych, w których zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności nie
zapewnia całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych, przygotowane jednorazowe dawki leków
mogą być przekazane osobie pozbawionej wolności za pośrednictwem osoby niebędącej pracownikiem
medycznym.
§ 9.
Lekarz więzienny określa zakres i częstotliwość świadczeń zdrowotnych udzielanych kobiecie
cięŜarnej pozbawionej wolności, a takŜe wydaje zalecenia dotyczące Ŝywienia dietetycznego, czasu i
sposobu odbywania przez kobietę cięŜarną spaceru oraz kąpieli.
§ 10.
1. Kobietę cięŜarną, jeŜeli wymaga tego jej stan zdrowia, lekarz więzienny kieruje na dwa miesiące
przed przewidywanym terminem porodu lub wcześniej do zakładu karnego ze szpitalnym oddziałem
ginekologiczno-połoŜniczym.
2. Kobieta w okresie połogu przebywa wraz z dzieckiem na oddziale zakładu karnego, o którym mowa w
ust. 1, do czasu, gdy stan jej zdrowia oraz noworodka pozwolą na ich wypisanie z tego oddziału.
§ 11.
W razie podejrzenia u osoby pozbawionej wolności zaburzeń psychicznych, upośledzenia
umysłowego, uzaleŜnienia od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych lekarz
więzienny:
1)
określa wskazania dotyczące miejsca umieszczenia tej osoby w zakładzie karnym, sposobu
prowadzenia obserwacji jej zachowania i metod dalszego postępowania;
2)
kieruje tę osobę na badania do lekarza psychiatry.
§ 12.
1. W oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego umieszcza się osobę pozbawioną wolności:
1)
jeŜeli sąd zarządził jej badanie psychiatryczne połączone z obserwacją;
2)
skierowaną – z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie
zdrowia psychicznego (Dz.U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm.) – przez lekarza psychiatrę z powodu
rozpoznania u niej zaburzeń psychicznych wymagających szpitalnego badania lub leczenia.
2. Termin przyjęcia osoby pozbawionej wolności na oddział psychiatryczny szpitala więziennego
wyznacza dyrektor szpitala lub ordynator tego oddziału, zawiadamiając o tym odpowiednio sąd lub
dyrektora zakładu karnego, w którym osoba pozbawiona wolności przebywa.
§ 13.
JeŜeli w wyniku badania psychiatrycznego, połączonego z obserwacją, stwierdzono u osoby
pozbawionej wolności chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub inne zakłócenia czynności
psychicznych w rozumieniu art. 31 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm.), w uzasadnionym przypadku, na podstawie decyzji ordynatora, pozostaje ona na
oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego, do czasu wydania przez sąd stosownego orzeczenia.
§ 14.
1. Osobie pozbawionej wolności, która dokonała samouszkodzenia ciała, udziela się świadczeń
zdrowotnych niezbędnych ze względu na stan jej zdrowia. JeŜeli osoba ta odmawia poddania się leczeniu,
moŜna ją umieścić, w zaleŜności od stanu zdrowia, w izbie chorych lub w celi mieszkalnej, zapewniając w
tym przypadku odpowiedni nadzór medyczny.
2. JeŜeli osoba pozbawiona wolności odmawia przyjmowania posiłków, dokonuje się pomiaru masy jej
ciała, ciśnienia tętniczego krwi i tętna.
3. O zakresie i częstotliwości świadczeń zdrowotnych, potrzebie przeprowadzenia specjalistycznych
badań diagnostycznych osób, o których mowa w ust. 1 i 2, decyduje lekarz więzienny.
4. Wobec osoby pozbawionej wolności, która po dokonaniu samouszkodzenia ciała i po
przetransportowaniu do szpitala więziennego nie wyraŜa zgody na podjęcie lub kontynuowanie leczenia,
lekarz więzienny wydaje zalecenia w sprawie jej osadzenia, wskazując, czy powinna przebywać:
1)
w zakładzie karnym, w którym znajduje się szpital więzienny;
2)
we właściwym zakładzie karnym, połoŜonym moŜliwie najbliŜej szpitala więziennego;
3)
w zakładzie karnym, z którego została skierowana na leczenie szpitalne.
§ 15.
1. Osobę pozbawioną wolności, u której podejrzewa się chorobę zakaźną, poddaje się niezbędnym
zabiegom profilaktyczno-sanitarnym i obejmuje obserwacją.
2. Osobę pozbawioną wolności, u której stwierdzono chorobę zakaźną, niezwłocznie izoluje się i kieruje
do:
1)
wyodrębnionej sali izby chorych, jeŜeli nie wymaga leczenia szpitalnego;
2)
szpitala więziennego, jeŜeli podlega obowiązkowej hospitalizacji.
§ 16.
1. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności lekarz więzienny sporządza:
1)
na Ŝądanie organu dysponującego, sądu penitencjarnego albo sędziego penitencjarnego;
2)
na pisemne polecenie dyrektora właściwego zakładu karnego albo naczelnego lekarza
okręgowego inspektoratu SłuŜby Więziennej, naczelnego lekarza więziennictwa oraz dyrektora
szpitala więziennego w celu, o którym mowa w § 7 ust. 5;
3)
w przypadku skierowania osoby pozbawionej wolności na badanie psychiatryczne połączone z
obserwacją;
4)
w przypadku wydania osoby pozbawionej wolności do państwa obcego w charakterze świadka w
toczącym się postępowaniu karnym.
2. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności sporządza lekarz więzienny na
podstawie badania lekarskiego, z uwzględnieniem danych zawartych w dokumentacji medycznej.
3. Wzór świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności stanowi załącznik do
rozporządzenia.
4. W świadectwie lekarskim, sporządzonym na polecenie ustalenia zdolności osoby pozbawionej wolności
do udziału w czynnościach procesowych, zaznacza się jedno z poniŜej wymienionych stwierdzeń:
1)
"zdolny do udziału w czynnościach procesowych";
2)
"niezdolny do udziału w czynnościach procesowych od dnia... do dnia... ".
5. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w postępowaniu o uchylenie tymczasowego aresztowania lub
udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności z powodu złego stanu zdrowia, zaznacza się
jedno z poniŜej wymienionych stwierdzeń:
1)
"nie wymaga leczenia";
2)
"moŜe być leczony w zakładzie karnym";
3)
"w trakcie diagnostyki";
4)
"nie moŜe być leczony w zakładzie karnym".
6. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w trybie § 7 ust. 5, zaznacza się stwierdzenie: "proszę o
wyznaczenie terminu przyjęcia do szpitala".
§ 17.
W przypadku gdy osoba pozbawiona wolności jest objęta ubezpieczeniem chorobowym na
podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, zaświadczenie lekarskie o czasowej
niezdolności tej osoby do pracy z powodu choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej
wydaje lekarz upowaŜniony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do wystawiania zaświadczeń
lekarskich.
§ 18.
1. Lekarz więzienny wydaje opinie w sprawach dotyczących:
1)
stosowania niezbędnych odstępstw od regulaminu wobec: osoby pozbawionej wolności
przebywającej w szpitalu więziennym, izbie chorych i leczonej poza nimi, osoby przewlekle chorej,
rekonwalescenta, kobiety cięŜarnej i karmiącej, osoby skierowanej z terapeutycznego do
zwykłego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności;
2)
zezwolenia na otrzymanie paczki z lekami i środkami medycznymi oraz na otrzymywanie, ze
względu na stan zdrowia, paczek o większym cięŜarze oraz na dokonywanie dodatkowych
zakupów artykułów Ŝywnościowych, a takŜe w przypadkach budzących wątpliwości co do
przydatności do spoŜycia artykułów Ŝywnościowych przesyłanych w paczkach;
3)
dopuszczalności wymierzenia i wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi
izolacyjnej;
4)
wymierzenia kar dyscyplinarnych: pozbawienia moŜliwości otrzymania paczki Ŝywnościowej,
pozbawienia lub ograniczenia moŜliwości dokonywania zakupów artykułów Ŝywnościowych lub
wyrobów tytoniowych – osobie pozbawionej wolności, której wcześniej ze względów zdrowotnych
przyznano dietę albo zezwolono na dodatkowe zakupy lub otrzymywanie paczek o większym
cięŜarze;
5)
zasadności – ze względu na stan zdrowia – odroczenia, przerwania lub zmiany na inne
wymierzonych lub wykonywanych kar dyscyplinarnych;
6)
oceny stanu zdrowia osoby pozbawionej wolności, wobec której zastosowano środek przymusu
bezpośredniego.
2. Opinie dołącza się do dokumentacji medycznej osoby pozbawionej wolności lub do innej dokumentacji
dotyczącej spraw, o których mowa w ust. 1.
§ 19.
Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik 1. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności (wzór)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl charloteee.keep.pl
brzmienie pierwotne (od 2003-12-17)
obowiązuje do: 2010-07-10
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowych
zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych osobom
pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób
pozbawionych wolności
z dnia 31 października 2003 r. (Dz.U. Nr 204, poz. 1985)
Na podstawie art. 115 § 9 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1.
1. Zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności udzielają osobom pozbawionym
wolności świadczeń zdrowotnych, w szczególności związanych z:
1)
badaniem i poradą lekarską;
2)
leczeniem;
3)
badaniem i terapią psychologiczną;
4)
rehabilitacją leczniczą;
5)
opieką nad kobietą w okresie ciąŜy, porodu i połogu oraz nad noworodkiem;
6)
badaniem diagnostycznym, w tym analityką medyczną;
7)
pielęgnacją chorych;
8)
działaniami profilaktycznymi oraz obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi mającymi na celu
zapobieganie powstawaniu urazów i chorób;
9)
badaniem i leczeniem stomatologicznym oraz świadczeniami z zakresu protetyki;
10)
orzekaniem i opiniowaniem o stanie zdrowia.
2. W uzasadnionym przypadku, gdy wymienione w ust. 1 świadczenia zdrowotne nie mogą być udzielone
osobom pozbawionym wolności przez zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, w
szczególności z powodu braku specjalistycznego sprzętu medycznego, świadczenia te mogą być
udzielane przez pozawięzienne publiczne zakłady opieki zdrowotnej.
3. O konieczności udzielenia świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, decyduje
kierownik właściwego zakładu opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności.
4. Udzielanie świadczeń zdrowotnych w przypadku, o którym mowa w ust. 2, nie moŜe naruszać zasad
regulujących wykonywanie kar, środków karnych, zabezpieczających i zapobiegawczych.
§ 2.
Osobę pozbawioną wolności poddaje się badaniom wstępnym, okresowym i kontrolnym.
§ 3.
1. Badaniom wstępnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje
się osobę pozbawioną wolności niezwłocznie po przyjęciu do zakładu karnego, nie później jednak niŜ w
terminie 3 dni roboczych od dnia przyjęcia.
2. W terminie 14 dni od dnia przyjęcia wykonuje się: radiologiczne badanie klatki piersiowej oraz badanie
stanu uzębienia.
3. Lekarz więzienny, przez którego rozumie się lekarza – w tym równieŜ dentystę – pełniącego słuŜbę lub
zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności, moŜe odstąpić od
wykonania radiologicznego badania klatki piersiowej po przeprowadzeniu badania lekarskiego:
1)
jeŜeli osoba pozbawiona wolności przedstawi wynik takiego badania wykonanego w okresie 6
miesięcy poprzedzających datę przyjęcia do zakładu karnego;
2)
w przypadku stwierdzenia ciąŜy.
4. Fakt odstąpienia od radiologicznego badania klatki piersiowej lekarz więzienny odnotowuje w ksiąŜce
zdrowia.
5. Lekarz więzienny moŜe zlecić przeprowadzenie badań innych niŜ wymienione w ust. 2, jeŜeli jest to
uzasadnione stanem zdrowia osoby pozbawionej wolności.
§ 4.
Badaniu okresowemu, polegającemu na wykonaniu radiologicznego badania klatki piersiowej, osobę
pozbawioną wolności poddaje się co najmniej raz na 24 miesiące.
§ 5.
1. Badaniom kontrolnym: podmiotowym (wywiad chorobowy) i przedmiotowym (fizykalnym) poddaje
się osobę pozbawioną wolności przed przetransportowaniem oraz zwolnieniem z zakładu karnego.
2. W ramach badania kontrolnego osoby pozbawionej wolności zwalnianej z zakładu karnego lekarz
więzienny, oprócz badań określonych w ust. 1:
1)
informuje osobę pozbawioną wolności o potrzebie i moŜliwości dalszego leczenia lub
rehabilitacji;
2)
określa zdolność osoby pozbawionej wolności do samodzielnego powrotu do miejsca
zameldowania lub miejsca przebywania;
3)
określa zalecenia w sprawie pomocy, jakiej wymaga osoba pozbawiona wolności, niezdolna ze
względu na stan zdrowia do samodzielnego powrotu do miejsca zameldowania lub miejsca
przebywania.
§ 6.
1. Zgłoszenia osób pozbawionych wolności do lekarza więziennego przyjmuje się codziennie.
2. Lekarz więzienny przyjmuje osoby pozbawione wolności poza ustalonym w porządku wewnętrznym
czasem i miejscem przyjęć w razie nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia tych
osób.
3. Świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej udzielane są na podstawie
skierowania lekarza, takŜe innego niŜ lekarz więzienny.
4. Świadczenia psychiatry mogą być udzielane na podstawie pisemnie uzasadnionego skierowania
psychologa pełniącego słuŜbę lub zatrudnionego w zakładzie karnym, dokonanego w ksiąŜce zdrowia.
§ 7.
1. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w izbie chorych zakładu karnego
decyduje lekarz więzienny, a w razie jego nieobecności – pielęgniarka, która niezwłocznie powiadamia o
tym lekarza.
2. O konieczności umieszczenia osoby pozbawionej wolności w szpitalu zakładu opieki zdrowotnej dla
osób pozbawionych wolności, zwanego dalej "szpitalem więziennym", decyduje dyrektor tego szpitala lub
upowaŜniony przez niego lekarz więzienny.
3. Osobę pozbawioną wolności umieszcza się w szpitalu więziennym innego zakładu karnego na
umotywowany wniosek lekarza więziennego.
4. Przeniesienie do szpitala więziennego osoby pozbawionej wolności niewymagającej
natychmiastowego leczenia w warunkach tego szpitala następuje po uprzednim uzgodnieniu terminu
przyjęcia z jego dyrektorem lub upowaŜnionym przez niego lekarzem więziennym.
5. W celu określenia terminu przyjęcia osoby pozbawionej wolności, o której mowa w ust. 4, dyrektor
szpitala więziennego moŜe polecić wystawienie świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia tej osoby.
6. W nagłym przypadku o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala moŜe
zdecydować lekarz inny niŜ lekarz więzienny. JeŜeli osoba pozbawiona wolności kierowana jest w nagłym
przypadku do szpitala więziennego, o zaistniałej sytuacji powiadamia się dyrektora tego szpitala lub
upowaŜnionego przez niego lekarza więziennego.
7. Sposób transportowania oraz sprawowania w tym czasie opieki nad chorą osobą pozbawioną wolności
określa lekarz decydujący o konieczności przeniesienia osoby pozbawionej wolności do szpitala.
§ 8.
1. Zlecenia lekarskie z zakresu farmakoterapii związane z przygotowaniem indywidualnych dawek
leków wykonuje pielęgniarka.
2. Leki podaje się w czasie i dawkach wyznaczonych przez lekarza więziennego. W dawce dziennej nie
mogą być podawane leki zaliczone do silnie działających, środków odurzających lub substancji
psychotropowych.
3. W uzasadnionych przypadkach leki niezaliczone do silnie działających, środków odurzających lub
substancji psychotropowych mogą być wydane osobie pozbawionej wolności w ilości równej dawce
dziennej lub odpowiadającej całej kuracji, z jednoczesnym pouczeniem o sposobie ich stosowania.
4. W zakładach karnych, w których zakład opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności nie
zapewnia całodobowego udzielania świadczeń zdrowotnych, przygotowane jednorazowe dawki leków
mogą być przekazane osobie pozbawionej wolności za pośrednictwem osoby niebędącej pracownikiem
medycznym.
§ 9.
Lekarz więzienny określa zakres i częstotliwość świadczeń zdrowotnych udzielanych kobiecie
cięŜarnej pozbawionej wolności, a takŜe wydaje zalecenia dotyczące Ŝywienia dietetycznego, czasu i
sposobu odbywania przez kobietę cięŜarną spaceru oraz kąpieli.
§ 10.
1. Kobietę cięŜarną, jeŜeli wymaga tego jej stan zdrowia, lekarz więzienny kieruje na dwa miesiące
przed przewidywanym terminem porodu lub wcześniej do zakładu karnego ze szpitalnym oddziałem
ginekologiczno-połoŜniczym.
2. Kobieta w okresie połogu przebywa wraz z dzieckiem na oddziale zakładu karnego, o którym mowa w
ust. 1, do czasu, gdy stan jej zdrowia oraz noworodka pozwolą na ich wypisanie z tego oddziału.
§ 11.
W razie podejrzenia u osoby pozbawionej wolności zaburzeń psychicznych, upośledzenia
umysłowego, uzaleŜnienia od alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych lekarz
więzienny:
1)
określa wskazania dotyczące miejsca umieszczenia tej osoby w zakładzie karnym, sposobu
prowadzenia obserwacji jej zachowania i metod dalszego postępowania;
2)
kieruje tę osobę na badania do lekarza psychiatry.
§ 12.
1. W oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego umieszcza się osobę pozbawioną wolności:
1)
jeŜeli sąd zarządził jej badanie psychiatryczne połączone z obserwacją;
2)
skierowaną – z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie
zdrowia psychicznego (Dz.U. Nr 111, poz. 535, z późn. zm.) – przez lekarza psychiatrę z powodu
rozpoznania u niej zaburzeń psychicznych wymagających szpitalnego badania lub leczenia.
2. Termin przyjęcia osoby pozbawionej wolności na oddział psychiatryczny szpitala więziennego
wyznacza dyrektor szpitala lub ordynator tego oddziału, zawiadamiając o tym odpowiednio sąd lub
dyrektora zakładu karnego, w którym osoba pozbawiona wolności przebywa.
§ 13.
JeŜeli w wyniku badania psychiatrycznego, połączonego z obserwacją, stwierdzono u osoby
pozbawionej wolności chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub inne zakłócenia czynności
psychicznych w rozumieniu art. 31 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz.
553, z późn. zm.), w uzasadnionym przypadku, na podstawie decyzji ordynatora, pozostaje ona na
oddziale psychiatrycznym szpitala więziennego, do czasu wydania przez sąd stosownego orzeczenia.
§ 14.
1. Osobie pozbawionej wolności, która dokonała samouszkodzenia ciała, udziela się świadczeń
zdrowotnych niezbędnych ze względu na stan jej zdrowia. JeŜeli osoba ta odmawia poddania się leczeniu,
moŜna ją umieścić, w zaleŜności od stanu zdrowia, w izbie chorych lub w celi mieszkalnej, zapewniając w
tym przypadku odpowiedni nadzór medyczny.
2. JeŜeli osoba pozbawiona wolności odmawia przyjmowania posiłków, dokonuje się pomiaru masy jej
ciała, ciśnienia tętniczego krwi i tętna.
3. O zakresie i częstotliwości świadczeń zdrowotnych, potrzebie przeprowadzenia specjalistycznych
badań diagnostycznych osób, o których mowa w ust. 1 i 2, decyduje lekarz więzienny.
4. Wobec osoby pozbawionej wolności, która po dokonaniu samouszkodzenia ciała i po
przetransportowaniu do szpitala więziennego nie wyraŜa zgody na podjęcie lub kontynuowanie leczenia,
lekarz więzienny wydaje zalecenia w sprawie jej osadzenia, wskazując, czy powinna przebywać:
1)
w zakładzie karnym, w którym znajduje się szpital więzienny;
2)
we właściwym zakładzie karnym, połoŜonym moŜliwie najbliŜej szpitala więziennego;
3)
w zakładzie karnym, z którego została skierowana na leczenie szpitalne.
§ 15.
1. Osobę pozbawioną wolności, u której podejrzewa się chorobę zakaźną, poddaje się niezbędnym
zabiegom profilaktyczno-sanitarnym i obejmuje obserwacją.
2. Osobę pozbawioną wolności, u której stwierdzono chorobę zakaźną, niezwłocznie izoluje się i kieruje
do:
1)
wyodrębnionej sali izby chorych, jeŜeli nie wymaga leczenia szpitalnego;
2)
szpitala więziennego, jeŜeli podlega obowiązkowej hospitalizacji.
§ 16.
1. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności lekarz więzienny sporządza:
1)
na Ŝądanie organu dysponującego, sądu penitencjarnego albo sędziego penitencjarnego;
2)
na pisemne polecenie dyrektora właściwego zakładu karnego albo naczelnego lekarza
okręgowego inspektoratu SłuŜby Więziennej, naczelnego lekarza więziennictwa oraz dyrektora
szpitala więziennego w celu, o którym mowa w § 7 ust. 5;
3)
w przypadku skierowania osoby pozbawionej wolności na badanie psychiatryczne połączone z
obserwacją;
4)
w przypadku wydania osoby pozbawionej wolności do państwa obcego w charakterze świadka w
toczącym się postępowaniu karnym.
2. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności sporządza lekarz więzienny na
podstawie badania lekarskiego, z uwzględnieniem danych zawartych w dokumentacji medycznej.
3. Wzór świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności stanowi załącznik do
rozporządzenia.
4. W świadectwie lekarskim, sporządzonym na polecenie ustalenia zdolności osoby pozbawionej wolności
do udziału w czynnościach procesowych, zaznacza się jedno z poniŜej wymienionych stwierdzeń:
1)
"zdolny do udziału w czynnościach procesowych";
2)
"niezdolny do udziału w czynnościach procesowych od dnia... do dnia... ".
5. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w postępowaniu o uchylenie tymczasowego aresztowania lub
udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności z powodu złego stanu zdrowia, zaznacza się
jedno z poniŜej wymienionych stwierdzeń:
1)
"nie wymaga leczenia";
2)
"moŜe być leczony w zakładzie karnym";
3)
"w trakcie diagnostyki";
4)
"nie moŜe być leczony w zakładzie karnym".
6. W świadectwie lekarskim, sporządzonym w trybie § 7 ust. 5, zaznacza się stwierdzenie: "proszę o
wyznaczenie terminu przyjęcia do szpitala".
§ 17.
W przypadku gdy osoba pozbawiona wolności jest objęta ubezpieczeniem chorobowym na
podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, zaświadczenie lekarskie o czasowej
niezdolności tej osoby do pracy z powodu choroby lub pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej
wydaje lekarz upowaŜniony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych do wystawiania zaświadczeń
lekarskich.
§ 18.
1. Lekarz więzienny wydaje opinie w sprawach dotyczących:
1)
stosowania niezbędnych odstępstw od regulaminu wobec: osoby pozbawionej wolności
przebywającej w szpitalu więziennym, izbie chorych i leczonej poza nimi, osoby przewlekle chorej,
rekonwalescenta, kobiety cięŜarnej i karmiącej, osoby skierowanej z terapeutycznego do
zwykłego systemu wykonywania kary pozbawienia wolności;
2)
zezwolenia na otrzymanie paczki z lekami i środkami medycznymi oraz na otrzymywanie, ze
względu na stan zdrowia, paczek o większym cięŜarze oraz na dokonywanie dodatkowych
zakupów artykułów Ŝywnościowych, a takŜe w przypadkach budzących wątpliwości co do
przydatności do spoŜycia artykułów Ŝywnościowych przesyłanych w paczkach;
3)
dopuszczalności wymierzenia i wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi
izolacyjnej;
4)
wymierzenia kar dyscyplinarnych: pozbawienia moŜliwości otrzymania paczki Ŝywnościowej,
pozbawienia lub ograniczenia moŜliwości dokonywania zakupów artykułów Ŝywnościowych lub
wyrobów tytoniowych – osobie pozbawionej wolności, której wcześniej ze względów zdrowotnych
przyznano dietę albo zezwolono na dodatkowe zakupy lub otrzymywanie paczek o większym
cięŜarze;
5)
zasadności – ze względu na stan zdrowia – odroczenia, przerwania lub zmiany na inne
wymierzonych lub wykonywanych kar dyscyplinarnych;
6)
oceny stanu zdrowia osoby pozbawionej wolności, wobec której zastosowano środek przymusu
bezpośredniego.
2. Opinie dołącza się do dokumentacji medycznej osoby pozbawionej wolności lub do innej dokumentacji
dotyczącej spraw, o których mowa w ust. 1.
§ 19.
Rozporządzenie wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Załącznik 1. Świadectwo lekarskie o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności (wzór)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]