222 Ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, PRAWO, USTAWY
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
brzmienie pierwotne (od 2009-08-22)
Ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla
pracowników i przedsiębiorców
z dnia 1 lipca 2009 r. (Dz.U. Nr 125, poz. 1035)
Rozdział 1. Przepisy ogólne
1
Art. 1. [Zakres przedmiotowy]
Ustawa określa zasady:
1)
przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania indywidualnego rozkładu czasu pracy
pracownika, obniżania wymiaru czasu pracy oraz ograniczenia w zatrudnianiu pracownika na podstawie
umów o pracę na czas określony;
2)
przyznawania, wypłaty i zwrotu świadczeń finansowanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych;
3)
przyznawania, wypłaty i zwrotu środków na dofinansowanie kosztów szkoleń i studiów
podyplomowych pracowników oraz na wypłatę stypendiów dla pracowników finansowanych ze środków
Funduszu Pracy.
Art. 2. [Objaśnienie pojęć]
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
Fundusz - Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w ustawie z dnia 13
lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 158,
poz. 1121, z 2008 r. Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33);
2)
Fundusz Pracy - fundusz, o którym mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.
2
);
3)
fundusz szkoleniowy - fundusz, o którym mowa w art. 67 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
4)
koszty studiów podyplomowych - koszty należne instytucji prowadzącej studia podyplomowe;
5)
koszty szkolenia - koszty należne instytucji szkoleniowej;
6)
obniżony wymiar czasu pracy - obniżony przez przedsiębiorcę w przejściowych trudnościach
finansowych wymiar czasu pracy pracownika, jednak nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu
pracy;
7)
pomoc
de minimis
- pomoc, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE):
a)
nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do
pomocy
de minimis
(Dz.Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5),
b)
nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu
do pomocy w ramach zasady
de minimis
dla sektora rybołówstwa i zmieniającym rozporządzenie
(WE) nr 1860/2004 (Dz.Urz. UE L 193 z 25.07.2007, str. 6),
c)
nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy
de minimis
w sektorze produkcji rolnej (Dz.Urz. UE L 337 z 21.12.2007,
str. 35);
8)
przestój ekonomiczny - niewykonywanie pracy u przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach
finansowych przez pracownika pozostającego w gotowości do pracy z przyczyn ekonomicznych
niedotyczących pracownika.
1
Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy i ustawę z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
2
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 134, poz. 850, Nr 171,
poz. 1056, Nr 216, poz. 1367 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 69, poz. 595, Nr 91, poz. 742, Nr 97, poz. 800 i Nr
115, poz. 964.
Art. 3. [Zakres podmiotowy]
1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z
późn. zm.
3
):
1)
u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż, nie mniej jednak niż o
25%, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym w ciągu 3 kolejnych miesięcy po dniu 1 lipca 2008 r. w
porównaniu do tych samych 3 miesięcy w okresie od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.,
2)
który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz i Fundusz Pracy, z wyjątkiem przypadku, gdy:
a)
zadłużony pracodawca zawarł porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty
lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo
b)
zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz
Fundusz i Fundusz Pracy powstało za okres rozliczeniowy po dniu 1 lipca 2008 r. a program
naprawczy, o którym mowa w pkt 5, przewiduje pełną spłatę tych zobowiązań,
3)
wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11-13 ustawy
z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.
4
),
4)
który w dniu 1 lipca 2008 r. nie znajdował się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu
Komunikatu Komisji - Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i
restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.Urz. UE C 244, z 01.10.2004, str. 2) oraz w rozumieniu
art. 1 ust. 7 rozporządzenia Komisji WE nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje
pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w
sprawie wyłączeń blokowych) (Dz.Urz. UE L 214 z 09.08.2008),
5)
który opracował program naprawczy, uprawdopodobniający poprawę kondycji finansowej
przedsiębiorcy, sporządzony na rok liczony od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia
wniosku, o którym mowa w art. 14 ust. 1,
6)
który nie otrzymał pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla
skierowanego bezrobotnego ze środków Funduszu Pracy, zgodnie z umową o refundację zawartą na
podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy po dniu 1 lutego 2009 r. albo otrzymał tę pomoc ale od dnia wydania decyzji o otrzymaniu
pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego ze
środków Funduszu Pracy upłynęło co najmniej 12 miesięcy,
7)
który uzyskał zaświadczenie potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1-6
- zwanego dalej „przedsiębiorcą w przejściowych trudnościach finansowych”.
2. Przepisy art. 9-11 i 13 stosuje się także do pozostałych przedsiębiorców w rozumieniu art. 4 ustawy z
dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
3. Pomoc, o której mowa w ustawie:
1)
w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2010 r. jest pomocą publiczną udzielaną
na zasadach, o których mowa w pkt 4.2.2 Komunikatu Komisji - Tymczasowe wspólnotowe ramy prawne
w zakresie pomocy państwa ułatwiające dostęp do finansowania w dobie kryzysu finansowego i
gospodarczego (Dz.Urz. UE C 16 z 22.01.2009, str. 5);
2)
w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. jest pomocą publiczną udzielaną na
zasadach pomocy
de minimis.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być:
1)
udzielana na działalność w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady
(WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków rybołówstwa i
akwakultury (Dz.Urz. WE L 17 z 21.01.2000);
2)
udzielana na działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych wymienionych w
załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
3
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416,
Nr 116, poz. 732, Nr 141, poz. 888, Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1367 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11 i Nr 18, poz. 97.
4
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871, Nr 96, poz.
959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546, Nr 173, poz. 1808 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 94, poz. 785, Nr 183, poz. 1538 i Nr
184, poz. 1539, z 2006 r. Nr 47, poz. 347, Nr 133, poz. 935 i Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 123, poz. 850 i Nr 179, poz. 1279, z
2008 r. Nr 96, poz. 606, Nr 116, poz. 731 i Nr 234, poz. 1572 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 53, poz. 434 i Nr 85, poz. 716.
3)
uwarunkowana pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów
sprowadzanych z zagranicy;
4)
udzielana na działalność związaną z wywozem, jeżeli pomoc ta jest bezpośrednio związana z ilością
wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi
związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;
5)
udzielana w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych wymienionych w
załączniku i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jeżeli:
a)
wartość pomocy jest ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych od
producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez podmioty prowadzące działalność
gospodarczą objęte pomocą,
b)
udzielenie pomocy zależy od przekazania jej w części lub w całości producentom surowców.
5. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie może zostać udzielona przedsiębiorcy, który otrzymał pomoc
de minimis
z różnych źródeł i w różnych formach, której wartość brutto łącznie z pomocą, o którą się
ubiega oraz inną pomocą udzieloną w ramach tymczasowego środka ograniczonej kwoty pomocy
przewidzianego w Komunikacie Komisji, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, przekracza w okresie od dnia 1
stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. równowartość w złotych kwoty 500 000 euro, obliczanych
według średniego kursu NBP obowiązującego w dniu udzielania pomocy.
6. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, może być udzielana z inną pomocą publiczną lub wsparciem ze
środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli łączna
wartość pomocy nie przekroczy maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego
przeznaczenia w przepisach prawa UE.
Art. 4. [Świadczenie i wynagrodzenie w przejściowych trudnościach finansowych; przestój
ekonomiczny]
1. Pracownikowi zatrudnionemu u przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach
finansowych, który uprzednio w formie pisemnej wyraził zgodę na objęcie go przestojem ekonomicznym,
przysługuje przez łączny okres nie dłuższy niż 6 miesięcy:
1)
świadczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a, albo stypendium, o którym mowa w art. 24
ust. 1 pkt 2, oraz
2)
wynagrodzenie
- w łącznej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje świadczenie albo
stypendium oraz wynagrodzenie, o których mowa w ust. 1, w łącznej wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, z uwzględnieniem wymiaru
czasu pracy pracownika.
Art. 5. [Zbieg prawa do świadczeń]
1. W razie zbiegu prawa pracownika do:
1)
świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a,
2)
świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. b,
3)
stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1,
4)
innego świadczenia z tytułu zatrudnienia, szkolenia albo studiów podyplomowych, finansowanego ze
środków publicznych
- należy się wyłącznie jedno wyższe świadczenie, a w przypadku jednakowej wysokości tych świadczeń -
jedno świadczenie przyznane wcześniej.
2. Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych ubiegający się o świadczenia dla
pracowników, o których mowa w ust. 1, składa organowi udzielającemu pomocy oświadczenie o
niekorzystaniu dotychczas przez pracowników z wymienionych form pomocy.
3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, nie przysługują pracownikowi, z wyjątkiem pracownika, któremu
przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych obniżył wymiar czasu pracy na podstawie art.
12, jeżeli w tym okresie pobiera wynagrodzenie za czas choroby określone w art. 92 ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.
5
) lub w ustawie z dnia 30
5
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r.
Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28,
poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r.
października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(Dz.U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.
6
) lub zasiłek z ubezpieczenia chorobowego określony w ustawie z
dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.
7
).
Art. 6. [Zakaz wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika]
Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych nie może wypowiedzieć umowy o pracę z
przyczyn niedotyczących pracownika:
1)
w okresie lub w okresach pobierania przez pracownika świadczeń określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1
lub stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1, oraz
2)
w okresie lub w okresach przypadających bezpośrednio po okresie lub okresach pobierania
świadczeń lub stypendium, o których mowa w pkt 1 - nie dłużej jednak niż przez łączny okres 6 miesięcy.
Art. 7. [Zwrot otrzymanej pomocy]
Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych, który
nie spełni warunków umowy, o której mowa w art. 17 ust. 2 lub art. 22 ust. 1, jest obowiązany do zwrotu
całości otrzymanej pomocy na zasadach określonych w tej umowie.
Art. 8. [Potrącenie ze świadczenia]
1. Środki finansowe Funduszu i Funduszu Pracy przekazane na
wypłatę świadczeń określonych w rozdziale 3 i 4 mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz
osób, dla których zostały przekazane.
2. Ze świadczeń, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, oraz ze stypendium, o którym mowa w art. 24 ust.
1, wypłacanych z Funduszu i Funduszu Pracy, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób
fizycznych na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrąca
się składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków ubezpieczonego, składki na
ubezpieczenie zdrowotne, a także należności alimentacyjne na zasadach przewidzianych w ustawie z
dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy dotyczących potrącania tych należności z wynagrodzenia za
pracę.
Rozdział 2. Zasady przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania
indywidualnego rozkładu czasu pracy pracownika, obniżania wymiaru czasu
pracy oraz ograniczenia w zatrudnianiu pracownika na podstawie umów o pracę
na czas określony
Art. 9. [Przedłużenie okresu rozliczeniowego]
1. Jeżeli jest to uzasadnione przyczynami
obiektywnymi lub technologicznymi, lub dotyczącymi organizacji czasu pracy, okres rozliczeniowy może
być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących
bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
2. W okresie stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy indywidualny rozkład czasu
pracy pracownika może przewidywać zróżnicowanie liczby godzin do przepracowania w poszczególnych
miesiącach. Okresy dłuższej pracy równoważy się okresami krótszej pracy lub okresami niewykonywania
pracy w ramach obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Stosowanie przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy nie może naruszać prawa pracownika
do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213,
poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz.
610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z
2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116,
poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr
99, poz. 825 i Nr 115, poz. 958.
6
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz.
2217, z 2004 r. Nr 99, poz. 1001, Nr 121, poz. 1264, Nr 187, poz. 1925 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 164, poz. 1366, z 2007 r. Nr
115, poz. 792, z 2008 r. Nr 228, poz. 1507 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 99, poz. 825 i Nr 111, poz. 918.
7
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 47, poz. 318 i
Nr 115, poz. 792, z 2008 r. Nr 93, poz. 582, Nr 119, poz. 771, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i
Nr 97, poz. 800.
4. W każdym miesiącu stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy:
1)
wynagrodzenie pracownika nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
ustalonego na podstawie odrębnych przepisów;
2)
harmonogram czasu pracy określający indywidualny rozkład czasu pracy pracownika może być
sporządzany na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący jednak co najmniej 2 miesiące.
5. Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w
porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści
porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść
porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241
25a
ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
6. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe przedłużenie okresu
rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w porozumieniu z przedstawicielami pracowników
wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
7. Przedsiębiorca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy w
terminie 3 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia.
Art. 10. [Indywidualny rozkład czasu pracy]
1. Indywidualny rozkład czasu pracy pracownika ustalany
przez przedsiębiorcę może przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy; w takim
przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy w
godzinach nadliczbowych.
2. Wykonywanie pracy w rozkładzie czasu pracy ustalonym zgodnie z ust. 1 nie może naruszać prawa
pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks
pracy.
3. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu
z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze
wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść porozumienia z
organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241
25a
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
- Kodeks pracy.
4. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe rozwiązanie, o którym
mowa w ust. 1, wprowadza się w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie
przyjętym u tego przedsiębiorcy.
Art. 11. [Wniosek o ustalenie indywidualnego rozkładu czasu pracy]
1. Pracownik opiekujący się
dzieckiem do ukończenia przez nie 14. roku życia lub opiekujący się członkiem rodziny wymagającym
jego osobistej opieki może złożyć przedsiębiorcy pisemny wniosek dotyczący ustalenia indywidualnego
rozkładu czasu pracy przewidującego różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy. Przepisy art. 10
ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przedsiębiorca uwzględnia wniosek pracownika, o którym mowa w ust. 1, chyba że nie jest to możliwe
ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy
uwzględnienia wniosku przedsiębiorca informuje pracownika na piśmie.
Art. 12. [Obniżenie wymiaru czasu pracy]
1. Wymiar czasu pracy określony w umowie o pracę może
być obniżony przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy i nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu
pracy; w takim przypadku proporcjonalnemu obniżeniu ulega także wynagrodzenie za pracę.
2. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu
z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze
wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca w przejściowych trudnościach
finansowych uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu
art. 241
25a
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
3. Jeżeli u danego przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach finansowych nie działają zakładowe
organizacje związkowe rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w porozumieniu z
przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
4. W układzie zbiorowym pracy albo w porozumieniu określa się co najmniej:
1)
grupy zawodowe objęte zamiarem obniżenia wymiaru czasu pracy;
2)
obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl charloteee.keep.pl
brzmienie pierwotne (od 2009-08-22)
Ustawa o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla
pracowników i przedsiębiorców
z dnia 1 lipca 2009 r. (Dz.U. Nr 125, poz. 1035)
Rozdział 1. Przepisy ogólne
1
Art. 1. [Zakres przedmiotowy]
Ustawa określa zasady:
1)
przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania indywidualnego rozkładu czasu pracy
pracownika, obniżania wymiaru czasu pracy oraz ograniczenia w zatrudnianiu pracownika na podstawie
umów o pracę na czas określony;
2)
przyznawania, wypłaty i zwrotu świadczeń finansowanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych;
3)
przyznawania, wypłaty i zwrotu środków na dofinansowanie kosztów szkoleń i studiów
podyplomowych pracowników oraz na wypłatę stypendiów dla pracowników finansowanych ze środków
Funduszu Pracy.
Art. 2. [Objaśnienie pojęć]
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
Fundusz - Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w ustawie z dnia 13
lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 158,
poz. 1121, z 2008 r. Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33);
2)
Fundusz Pracy - fundusz, o którym mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.
2
);
3)
fundusz szkoleniowy - fundusz, o którym mowa w art. 67 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
4)
koszty studiów podyplomowych - koszty należne instytucji prowadzącej studia podyplomowe;
5)
koszty szkolenia - koszty należne instytucji szkoleniowej;
6)
obniżony wymiar czasu pracy - obniżony przez przedsiębiorcę w przejściowych trudnościach
finansowych wymiar czasu pracy pracownika, jednak nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu
pracy;
7)
pomoc
de minimis
- pomoc, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE):
a)
nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do
pomocy
de minimis
(Dz.Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5),
b)
nr 875/2007 z dnia 24 lipca 2007 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu
do pomocy w ramach zasady
de minimis
dla sektora rybołówstwa i zmieniającym rozporządzenie
(WE) nr 1860/2004 (Dz.Urz. UE L 193 z 25.07.2007, str. 6),
c)
nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w
odniesieniu do pomocy
de minimis
w sektorze produkcji rolnej (Dz.Urz. UE L 337 z 21.12.2007,
str. 35);
8)
przestój ekonomiczny - niewykonywanie pracy u przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach
finansowych przez pracownika pozostającego w gotowości do pracy z przyczyn ekonomicznych
niedotyczących pracownika.
1
Niniejszą ustawą zmienia się ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku
pracy i ustawę z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
2
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 134, poz. 850, Nr 171,
poz. 1056, Nr 216, poz. 1367 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 69, poz. 595, Nr 91, poz. 742, Nr 97, poz. 800 i Nr
115, poz. 964.
Art. 3. [Zakres podmiotowy]
1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z
późn. zm.
3
):
1)
u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż, nie mniej jednak niż o
25%, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym w ciągu 3 kolejnych miesięcy po dniu 1 lipca 2008 r. w
porównaniu do tych samych 3 miesięcy w okresie od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.,
2)
który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne i
ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz i Fundusz Pracy, z wyjątkiem przypadku, gdy:
a)
zadłużony pracodawca zawarł porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty
lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo
b)
zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz
Fundusz i Fundusz Pracy powstało za okres rozliczeniowy po dniu 1 lipca 2008 r. a program
naprawczy, o którym mowa w pkt 5, przewiduje pełną spłatę tych zobowiązań,
3)
wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11-13 ustawy
z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.
4
),
4)
który w dniu 1 lipca 2008 r. nie znajdował się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu
Komunikatu Komisji - Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i
restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.Urz. UE C 244, z 01.10.2004, str. 2) oraz w rozumieniu
art. 1 ust. 7 rozporządzenia Komisji WE nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznające niektóre rodzaje
pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w
sprawie wyłączeń blokowych) (Dz.Urz. UE L 214 z 09.08.2008),
5)
który opracował program naprawczy, uprawdopodobniający poprawę kondycji finansowej
przedsiębiorcy, sporządzony na rok liczony od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia
wniosku, o którym mowa w art. 14 ust. 1,
6)
który nie otrzymał pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla
skierowanego bezrobotnego ze środków Funduszu Pracy, zgodnie z umową o refundację zawartą na
podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy po dniu 1 lutego 2009 r. albo otrzymał tę pomoc ale od dnia wydania decyzji o otrzymaniu
pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego ze
środków Funduszu Pracy upłynęło co najmniej 12 miesięcy,
7)
który uzyskał zaświadczenie potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w pkt 1-6
- zwanego dalej „przedsiębiorcą w przejściowych trudnościach finansowych”.
2. Przepisy art. 9-11 i 13 stosuje się także do pozostałych przedsiębiorców w rozumieniu art. 4 ustawy z
dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
3. Pomoc, o której mowa w ustawie:
1)
w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2010 r. jest pomocą publiczną udzielaną
na zasadach, o których mowa w pkt 4.2.2 Komunikatu Komisji - Tymczasowe wspólnotowe ramy prawne
w zakresie pomocy państwa ułatwiające dostęp do finansowania w dobie kryzysu finansowego i
gospodarczego (Dz.Urz. UE C 16 z 22.01.2009, str. 5);
2)
w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. jest pomocą publiczną udzielaną na
zasadach pomocy
de minimis.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie może być:
1)
udzielana na działalność w sektorze rybołówstwa i akwakultury w rozumieniu rozporządzenia Rady
(WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków rybołówstwa i
akwakultury (Dz.Urz. WE L 17 z 21.01.2000);
2)
udzielana na działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych wymienionych w
załączniku I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
3
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416,
Nr 116, poz. 732, Nr 141, poz. 888, Nr 171, poz. 1056 i Nr 216, poz. 1367 oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11 i Nr 18, poz. 97.
4
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i 871, Nr 96, poz.
959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546, Nr 173, poz. 1808 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 94, poz. 785, Nr 183, poz. 1538 i Nr
184, poz. 1539, z 2006 r. Nr 47, poz. 347, Nr 133, poz. 935 i Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 123, poz. 850 i Nr 179, poz. 1279, z
2008 r. Nr 96, poz. 606, Nr 116, poz. 731 i Nr 234, poz. 1572 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 53, poz. 434 i Nr 85, poz. 716.
3)
uwarunkowana pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej w stosunku do towarów
sprowadzanych z zagranicy;
4)
udzielana na działalność związaną z wywozem, jeżeli pomoc ta jest bezpośrednio związana z ilością
wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi
związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;
5)
udzielana w zakresie przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych wymienionych w
załączniku i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, jeżeli:
a)
wartość pomocy jest ustalana na podstawie ceny lub ilości takich produktów zakupionych od
producentów surowców lub wprowadzonych na rynek przez podmioty prowadzące działalność
gospodarczą objęte pomocą,
b)
udzielenie pomocy zależy od przekazania jej w części lub w całości producentom surowców.
5. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, nie może zostać udzielona przedsiębiorcy, który otrzymał pomoc
de minimis
z różnych źródeł i w różnych formach, której wartość brutto łącznie z pomocą, o którą się
ubiega oraz inną pomocą udzieloną w ramach tymczasowego środka ograniczonej kwoty pomocy
przewidzianego w Komunikacie Komisji, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, przekracza w okresie od dnia 1
stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. równowartość w złotych kwoty 500 000 euro, obliczanych
według średniego kursu NBP obowiązującego w dniu udzielania pomocy.
6. Pomoc, o której mowa w ust. 3 pkt 1, może być udzielana z inną pomocą publiczną lub wsparciem ze
środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli łączna
wartość pomocy nie przekroczy maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego
przeznaczenia w przepisach prawa UE.
Art. 4. [Świadczenie i wynagrodzenie w przejściowych trudnościach finansowych; przestój
ekonomiczny]
1. Pracownikowi zatrudnionemu u przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach
finansowych, który uprzednio w formie pisemnej wyraził zgodę na objęcie go przestojem ekonomicznym,
przysługuje przez łączny okres nie dłuższy niż 6 miesięcy:
1)
świadczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a, albo stypendium, o którym mowa w art. 24
ust. 1 pkt 2, oraz
2)
wynagrodzenie
- w łącznej wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych
przepisów.
2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługuje świadczenie albo
stypendium oraz wynagrodzenie, o których mowa w ust. 1, w łącznej wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, z uwzględnieniem wymiaru
czasu pracy pracownika.
Art. 5. [Zbieg prawa do świadczeń]
1. W razie zbiegu prawa pracownika do:
1)
świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. a,
2)
świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 lit. b,
3)
stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1,
4)
innego świadczenia z tytułu zatrudnienia, szkolenia albo studiów podyplomowych, finansowanego ze
środków publicznych
- należy się wyłącznie jedno wyższe świadczenie, a w przypadku jednakowej wysokości tych świadczeń -
jedno świadczenie przyznane wcześniej.
2. Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych ubiegający się o świadczenia dla
pracowników, o których mowa w ust. 1, składa organowi udzielającemu pomocy oświadczenie o
niekorzystaniu dotychczas przez pracowników z wymienionych form pomocy.
3. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, nie przysługują pracownikowi, z wyjątkiem pracownika, któremu
przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych obniżył wymiar czasu pracy na podstawie art.
12, jeżeli w tym okresie pobiera wynagrodzenie za czas choroby określone w art. 92 ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.
5
) lub w ustawie z dnia 30
5
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r.
Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28,
poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r.
października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(Dz.U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.
6
) lub zasiłek z ubezpieczenia chorobowego określony w ustawie z
dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.
7
).
Art. 6. [Zakaz wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika]
Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych nie może wypowiedzieć umowy o pracę z
przyczyn niedotyczących pracownika:
1)
w okresie lub w okresach pobierania przez pracownika świadczeń określonych w art. 14 ust. 1 pkt 1
lub stypendium, o którym mowa w art. 24 ust. 1, oraz
2)
w okresie lub w okresach przypadających bezpośrednio po okresie lub okresach pobierania
świadczeń lub stypendium, o których mowa w pkt 1 - nie dłużej jednak niż przez łączny okres 6 miesięcy.
Art. 7. [Zwrot otrzymanej pomocy]
Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych, który
nie spełni warunków umowy, o której mowa w art. 17 ust. 2 lub art. 22 ust. 1, jest obowiązany do zwrotu
całości otrzymanej pomocy na zasadach określonych w tej umowie.
Art. 8. [Potrącenie ze świadczenia]
1. Środki finansowe Funduszu i Funduszu Pracy przekazane na
wypłatę świadczeń określonych w rozdziale 3 i 4 mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz
osób, dla których zostały przekazane.
2. Ze świadczeń, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1, oraz ze stypendium, o którym mowa w art. 24 ust.
1, wypłacanych z Funduszu i Funduszu Pracy, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób
fizycznych na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrąca
się składki na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków ubezpieczonego, składki na
ubezpieczenie zdrowotne, a także należności alimentacyjne na zasadach przewidzianych w ustawie z
dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy dotyczących potrącania tych należności z wynagrodzenia za
pracę.
Rozdział 2. Zasady przedłużania okresu rozliczeniowego czasu pracy, ustalania
indywidualnego rozkładu czasu pracy pracownika, obniżania wymiaru czasu
pracy oraz ograniczenia w zatrudnianiu pracownika na podstawie umów o pracę
na czas określony
Art. 9. [Przedłużenie okresu rozliczeniowego]
1. Jeżeli jest to uzasadnione przyczynami
obiektywnymi lub technologicznymi, lub dotyczącymi organizacji czasu pracy, okres rozliczeniowy może
być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących
bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
2. W okresie stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy indywidualny rozkład czasu
pracy pracownika może przewidywać zróżnicowanie liczby godzin do przepracowania w poszczególnych
miesiącach. Okresy dłuższej pracy równoważy się okresami krótszej pracy lub okresami niewykonywania
pracy w ramach obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Stosowanie przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy nie może naruszać prawa pracownika
do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213,
poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz.
610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z
2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116,
poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98, poz. 817, Nr
99, poz. 825 i Nr 115, poz. 958.
6
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 83, poz. 760 i Nr 223, poz.
2217, z 2004 r. Nr 99, poz. 1001, Nr 121, poz. 1264, Nr 187, poz. 1925 i Nr 210, poz. 2135, z 2005 r. Nr 164, poz. 1366, z 2007 r. Nr
115, poz. 792, z 2008 r. Nr 228, poz. 1507 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120, Nr 99, poz. 825 i Nr 111, poz. 918.
7
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 47, poz. 318 i
Nr 115, poz. 792, z 2008 r. Nr 93, poz. 582, Nr 119, poz. 771, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i
Nr 97, poz. 800.
4. W każdym miesiącu stosowania przedłużonego okresu rozliczeniowego czasu pracy:
1)
wynagrodzenie pracownika nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,
ustalonego na podstawie odrębnych przepisów;
2)
harmonogram czasu pracy określający indywidualny rozkład czasu pracy pracownika może być
sporządzany na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący jednak co najmniej 2 miesiące.
5. Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w
porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści
porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść
porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241
25a
ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
6. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe przedłużenie okresu
rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się w porozumieniu z przedstawicielami pracowników
wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
7. Przedsiębiorca przekazuje kopię porozumienia właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy w
terminie 3 dni roboczych od dnia zawarcia porozumienia.
Art. 10. [Indywidualny rozkład czasu pracy]
1. Indywidualny rozkład czasu pracy pracownika ustalany
przez przedsiębiorcę może przewidywać różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy; w takim
przypadku ponowne wykonywanie pracy przez pracownika w tej samej dobie nie stanowi pracy w
godzinach nadliczbowych.
2. Wykonywanie pracy w rozkładzie czasu pracy ustalonym zgodnie z ust. 1 nie może naruszać prawa
pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks
pracy.
3. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu
z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze
wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść porozumienia z
organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241
25a
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
- Kodeks pracy.
4. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe rozwiązanie, o którym
mowa w ust. 1, wprowadza się w porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie
przyjętym u tego przedsiębiorcy.
Art. 11. [Wniosek o ustalenie indywidualnego rozkładu czasu pracy]
1. Pracownik opiekujący się
dzieckiem do ukończenia przez nie 14. roku życia lub opiekujący się członkiem rodziny wymagającym
jego osobistej opieki może złożyć przedsiębiorcy pisemny wniosek dotyczący ustalenia indywidualnego
rozkładu czasu pracy przewidującego różne godziny rozpoczynania i kończenia pracy. Przepisy art. 10
ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przedsiębiorca uwzględnia wniosek pracownika, o którym mowa w ust. 1, chyba że nie jest to możliwe
ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika. O przyczynie odmowy
uwzględnienia wniosku przedsiębiorca informuje pracownika na piśmie.
Art. 12. [Obniżenie wymiaru czasu pracy]
1. Wymiar czasu pracy określony w umowie o pracę może
być obniżony przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy i nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu
pracy; w takim przypadku proporcjonalnemu obniżeniu ulega także wynagrodzenie za pracę.
2. Rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu
z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze
wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca w przejściowych trudnościach
finansowych uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu
art. 241
25a
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
3. Jeżeli u danego przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach finansowych nie działają zakładowe
organizacje związkowe rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się w porozumieniu z
przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
4. W układzie zbiorowym pracy albo w porozumieniu określa się co najmniej:
1)
grupy zawodowe objęte zamiarem obniżenia wymiaru czasu pracy;
2)
obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;
[ Pobierz całość w formacie PDF ]