241 Ustawa o ochronie osób i mienia, PRAWO, USTAWY
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
brzmienie od 2009-07-10
Ustawa o ochronie osób i mienia
z dnia 22 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 114, poz. 740)
tekst jednolity z dnia 26 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 145, poz. 1221)
Zmiany aktu:
2009-07-10
Dz.U. 2009
Nr 98
poz. 817
Art. 18
2008-10-25
Dz.U. 2008
Nr 180
poz. 1112
Art. 5
2008-10-08
Dz.U. 2008
Nr 171
poz. 1055
Art. 68
2006-07-24
Dz.U. 2006
Nr 104
poz. 708
Art. 174
2006-01-01
2005-08-04
Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 1. [Zakres przedmiotowy ustawy]
Ustawa określa:
1)
obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie;
2)
zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony;
3)
zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia;
4)
wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony;
5)
nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia;
6)
zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu
wojskowego.
1)
kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych,
zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również
likwidatora lub syndyka;
2)
licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym
ustawą;
3)
obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów
centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany;
3a)
transport podlegający obowiązkowej ochronie - transport broni, amunicji, materiałów wybuchowych,
uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego, wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej
ochronie;
4)
ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności
osobistej;
5)
ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także
przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób
nieuprawnionych na teren chroniony;
6)
pracownik ochrony - osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika
zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na
rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony
osób i mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie niewymagającym licencji;
7)
specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne - wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy
uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia,
posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów;
8)
wewnętrzne służby ochrony - uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników przedsiębiorców lub
Art. 2. [Określenia ustawowe]
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
Art. 3. [Formy ochrony]
Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie:
1)
bezpośredniej ochrony fizycznej:
a)
stałej lub doraźnej,
b)
polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w
elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,
c)
polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub
niebezpiecznych;
2)
zabezpieczenia technicznego, polegającego na:
a)
montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych
osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,
b)
montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji,
naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.
Art. 4. [Wyłączenie kolizji przepisów; brak zastosowania przepisów ustawy]
1.
1
Ustawa nie narusza przepisów dotyczących ochrony obszarów, obiektów i urządzeń jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez:
1)
Ministra Obrony Narodowej,
2)
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
2
,
3)
Ministra Sprawiedliwości,
4)
Ministra Spraw Zagranicznych
3
,
5)
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
6)
Szefa Agencji Wywiadu,
7)
Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
a także przepisów dotyczących ochrony transportu broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i
sprzętu wojskowego wykonywanego przez te jednostki.
2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad funkcjonowania innych uzbrojonych służb i formacji
ochronnych, tworzonych na podstawie odrębnych ustaw.
3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi Sejmu.
Rozdział 2. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty podlegające obowiązkowej ochronie
Art. 5. [Obszary, obiekty, urządzenia objęte obowiązkową ochroną]
1. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty ważne dla obronności, interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa
publicznego i innych ważnych interesów państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone
formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.
2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą:
1)
w zakresie obronności państwa w szczególności:
a)
zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub
konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,
b)
zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy,
c)
magazyny rezerw państwowych;
2)
w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:
a)
zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym
1
Art. 4 ust. 1 pkt 7 dodany ustawą z dnia 9.06.2006 r. (Dz.U. Nr 104, poz. 708), która wchodzi w życie 24.07.2006 r.
2
Obecnie minister właściwy do spraw administracji publicznej i minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3
Obecnie minister właściwy do spraw zagranicznych.
jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony.
znaczeniu dla państwa,
b)
porty morskie i lotnicze,
c)
banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w
znacznych ilościach;
3)
w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:
a)
zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich,
których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz
środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,
b)
zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i
odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej
podatności pożarowej lub wybuchowej,
c)
rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne
urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić
zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne;
4)
w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:
a)
zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,
b)
obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,
c)
muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,
d)
archiwa państwowe.
3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 2, sporządzają: Prezes Narodowego
Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w
stosunku do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w
wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,
ministrowie i kierownicy urzędów centralnych przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco
aktualizują.
5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie,
znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma charakter poufny.
6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji, o której mowa w ust. 5, znajdujące się
na terenie województwa obszary, obiekty i urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3.
Art. 6. [Regulaminy]
1.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji oraz zainteresowanych ministrów lub kierowników urzędów centralnych, może wprowadzić dla
jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wnioskującemu organowi albo przez niego
nadzorowanych regulaminy ogólnych warunków i trybu wykonywania ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o
których mowa w art. 5.
2.
5
Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi,
w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i
transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, uwzględniając konieczność zapewnienia
należytego poziomu bezpieczeństwa chronionych wartości pieniężnych.
Art. 7. [Plan ochrony]
1. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji,
o której mowa w art. 5 ust. 5, albo upoważniona przez niego osoba jest obowiązana uzgadniać z właściwym
terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji plan ochrony tych obszarów, obiektów i urządzeń.
1a. Kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 1, w terminie najpóźniej 3 dni przed planowaną datą rozpoczęcia
transportu podlegającego obowiązkowej ochronie, jest obowiązany uzgadniać z komendantem wojewódzkim Policji,
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5
Art. 6 ust. 2 w brzmieniu ustawy z dnia 7.05.2009 r. (Dz.U. Nr 98, poz. 817), która wchodzi w życie 10.07.2009 r.
właściwym terytorialnie ze względu na miejsce rozpoczęcia transportu, plan ochrony tego transportu. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.
2. Plan ochrony powinien:
1)
uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki;
2)
zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa jednostki;
3)
podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki;
4)
zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym:
a)
stan etatowy,
b)
rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia,
c)
sposób zabezpieczenia broni i amunicji;
5)
zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych;
3. Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagę potencjalny stan zagrożenia
jednostki oraz wymagania określone w obowiązujących przepisach prawa.
4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Rozdział 3. Wewnętrzne służby ochrony
Art. 8. [Funkcje służb]
1. Wewnętrzne służby ochrony w szczególności:
1)
zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów;
2)
zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza granicami chronionych obszarów i
obiektów;
3)
konwojują mienie jednostki;
2. Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i
mienia po uzyskaniu przez nich koncesji, o której mowa w art. 15.
Art. 9. [Zasada podległości]
Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej,
bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi.
Art. 10. [Decyzja o utworzeniu - wniosek, zezwolenie]
1. Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na
utworzenie wewnętrznej służby ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym
interesem gospodarczym lub publicznym.
2. Wniosek powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wewnętrznych służb ochrony, działających na terenach jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.
Art. 11. [Cofnięcie zezwolenia]
1. Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie może być wydane,
jeżeli:
1)
plan ochrony nie zawiera informacji, o których mowa w art. 7 ust. 2;
2. Komendant wojewódzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa zezwolenie na działalność wewnętrznej
służby ochrony, jeżeli:
1)
kierownik jednostki złoży taki wniosek;
6)
zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.
4)
wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.
2)
jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na
podstawie ustawy.
2)
nie utworzono wewnętrznej służby ochrony w okresie 3 miesięcy od dnia wydania zezwolenia;
3)
nie usunięto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli rażących uchybień lub
nieprawidłowości w organizacji wewnętrznej służby ochrony;
4)
działalność wewnętrznej służby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem ochrony;
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Policji.
Art. 12. [Współpraca]
Wewnętrzne służby ochrony w zakresie ochrony osób i mienia współpracują z Policją, jednostkami ochrony
przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi).
Art. 13. [Delegacja ustawowa]
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony:
1)
szczegółowe zasady oraz tryb ich tworzenia;
2)
strukturę organizacyjną, zakres działania i sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej;
3)
uzbrojenie i wyposażenie;
Art. 14. [Delegacja ustawowa]
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony działających na
terenach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych:
1)
warunki i tryb ich tworzenia;
2)
strukturę organizacyjną i zakres działania;
3)
uzbrojenie i wyposażenie;
4)
warunki zatrudnienia pracowników;
5)
umundurowanie i odznaki służbowe.
Rozdział 4. Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia
oraz kontrola tej działalności
Art. 15. [Wymóg uzyskania koncesji; wyjątki]
1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji,
określającej zakres i formy prowadzenia tych usług.
2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy
obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5.
Art. 16. [Udzielenie, odmowa, cofnięcie koncesji]
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia,
odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na
działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia.
Art. 17. [Wniosek o wydanie koncesji; wymagane dokumenty]
1. Koncesję wydaje się na wniosek:
1)
przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia, o której mowa w
art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1;
2)
przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję, o której mowa w pkt 1, posiada co najmniej jedna
osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub
pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5)
ustały okoliczności, dla których zezwolenie zostało wydane.
4)
umundurowanie i odznaki służbowe oraz sposób tworzenia dla nich nazw.
2.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl charloteee.keep.pl
brzmienie od 2009-07-10
Ustawa o ochronie osób i mienia
z dnia 22 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 114, poz. 740)
tekst jednolity z dnia 26 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 145, poz. 1221)
Zmiany aktu:
2009-07-10
Dz.U. 2009
Nr 98
poz. 817
Art. 18
2008-10-25
Dz.U. 2008
Nr 180
poz. 1112
Art. 5
2008-10-08
Dz.U. 2008
Nr 171
poz. 1055
Art. 68
2006-07-24
Dz.U. 2006
Nr 104
poz. 708
Art. 174
2006-01-01
2005-08-04
Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 1. [Zakres przedmiotowy ustawy]
Ustawa określa:
1)
obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie;
2)
zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony;
3)
zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia;
4)
wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony;
5)
nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia;
6)
zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu
wojskowego.
1)
kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych,
zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również
likwidatora lub syndyka;
2)
licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym
ustawą;
3)
obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów
centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany;
3a)
transport podlegający obowiązkowej ochronie - transport broni, amunicji, materiałów wybuchowych,
uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego, wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej
ochronie;
4)
ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności
osobistej;
5)
ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także
przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób
nieuprawnionych na teren chroniony;
6)
pracownik ochrony - osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika
zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na
rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony
osób i mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie niewymagającym licencji;
7)
specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne - wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy
uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia,
posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów;
8)
wewnętrzne służby ochrony - uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników przedsiębiorców lub
Art. 2. [Określenia ustawowe]
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
Art. 3. [Formy ochrony]
Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie:
1)
bezpośredniej ochrony fizycznej:
a)
stałej lub doraźnej,
b)
polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w
elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,
c)
polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub
niebezpiecznych;
2)
zabezpieczenia technicznego, polegającego na:
a)
montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych
osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,
b)
montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji,
naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.
Art. 4. [Wyłączenie kolizji przepisów; brak zastosowania przepisów ustawy]
1.
1
Ustawa nie narusza przepisów dotyczących ochrony obszarów, obiektów i urządzeń jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez:
1)
Ministra Obrony Narodowej,
2)
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
2
,
3)
Ministra Sprawiedliwości,
4)
Ministra Spraw Zagranicznych
3
,
5)
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
6)
Szefa Agencji Wywiadu,
7)
Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
a także przepisów dotyczących ochrony transportu broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i
sprzętu wojskowego wykonywanego przez te jednostki.
2. Ustawa nie narusza przepisów dotyczących organizacji i zasad funkcjonowania innych uzbrojonych służb i formacji
ochronnych, tworzonych na podstawie odrębnych ustaw.
3. Ustawy nie stosuje się do Straży Marszałkowskiej podległej Marszałkowi Sejmu.
Rozdział 2. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty podlegające obowiązkowej ochronie
Art. 5. [Obszary, obiekty, urządzenia objęte obowiązkową ochroną]
1. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty ważne dla obronności, interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa
publicznego i innych ważnych interesów państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone
formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.
2. Do obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 1, należą:
1)
w zakresie obronności państwa w szczególności:
a)
zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub
konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,
b)
zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy,
c)
magazyny rezerw państwowych;
2)
w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:
a)
zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym
1
Art. 4 ust. 1 pkt 7 dodany ustawą z dnia 9.06.2006 r. (Dz.U. Nr 104, poz. 708), która wchodzi w życie 24.07.2006 r.
2
Obecnie minister właściwy do spraw administracji publicznej i minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3
Obecnie minister właściwy do spraw zagranicznych.
jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony.
znaczeniu dla państwa,
b)
porty morskie i lotnicze,
c)
banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w
znacznych ilościach;
3)
w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:
a)
zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich,
których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz
środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,
b)
zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i
odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej
podatności pożarowej lub wybuchowej,
c)
rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne
urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić
zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne;
4)
w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:
a)
zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,
b)
obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,
c)
muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,
d)
archiwa państwowe.
3. Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 2, sporządzają: Prezes Narodowego
Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie w
stosunku do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych. Umieszczenie w
wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 3, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,
ministrowie i kierownicy urzędów centralnych przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz bieżąco
aktualizują.
5. Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie,
znajdujących się na terenie województwa. Ewidencja ma charakter poufny.
6. Wojewoda, w drodze decyzji administracyjnej, może umieścić w ewidencji, o której mowa w ust. 5, znajdujące się
na terenie województwa obszary, obiekty i urządzenia innych podmiotów niż określone w ust. 3.
Art. 6. [Regulaminy]
1.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
, na wniosek Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Krajowej Rady
Radiofonii i Telewizji oraz zainteresowanych ministrów lub kierowników urzędów centralnych, może wprowadzić dla
jednostek organizacyjnych podległych lub podporządkowanych wnioskującemu organowi albo przez niego
nadzorowanych regulaminy ogólnych warunków i trybu wykonywania ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, o
których mowa w art. 5.
2.
5
Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi,
w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i
transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, uwzględniając konieczność zapewnienia
należytego poziomu bezpieczeństwa chronionych wartości pieniężnych.
Art. 7. [Plan ochrony]
1. Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji,
o której mowa w art. 5 ust. 5, albo upoważniona przez niego osoba jest obowiązana uzgadniać z właściwym
terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji plan ochrony tych obszarów, obiektów i urządzeń.
1a. Kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 1, w terminie najpóźniej 3 dni przed planowaną datą rozpoczęcia
transportu podlegającego obowiązkowej ochronie, jest obowiązany uzgadniać z komendantem wojewódzkim Policji,
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5
Art. 6 ust. 2 w brzmieniu ustawy z dnia 7.05.2009 r. (Dz.U. Nr 98, poz. 817), która wchodzi w życie 10.07.2009 r.
właściwym terytorialnie ze względu na miejsce rozpoczęcia transportu, plan ochrony tego transportu. Przepis ust. 2
stosuje się odpowiednio.
2. Plan ochrony powinien:
1)
uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki;
2)
zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa jednostki;
3)
podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki;
4)
zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym:
a)
stan etatowy,
b)
rodzaj oraz ilość uzbrojenia i wyposażenia,
c)
sposób zabezpieczenia broni i amunicji;
5)
zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych;
3. Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagę potencjalny stan zagrożenia
jednostki oraz wymagania określone w obowiązujących przepisach prawa.
4. Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Rozdział 3. Wewnętrzne służby ochrony
Art. 8. [Funkcje służb]
1. Wewnętrzne służby ochrony w szczególności:
1)
zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów;
2)
zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza granicami chronionych obszarów i
obiektów;
3)
konwojują mienie jednostki;
2. Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i
mienia po uzyskaniu przez nich koncesji, o której mowa w art. 15.
Art. 9. [Zasada podległości]
Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej,
bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi.
Art. 10. [Decyzja o utworzeniu - wniosek, zezwolenie]
1. Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na
utworzenie wewnętrznej służby ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia
umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym
interesem gospodarczym lub publicznym.
2. Wniosek powinien zawierać informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do wewnętrznych służb ochrony, działających na terenach jednostek organizacyjnych
podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.
Art. 11. [Cofnięcie zezwolenia]
1. Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, o którym mowa w art. 10 ust. 1, nie może być wydane,
jeżeli:
1)
plan ochrony nie zawiera informacji, o których mowa w art. 7 ust. 2;
2. Komendant wojewódzki Policji, w drodze decyzji administracyjnej, cofa zezwolenie na działalność wewnętrznej
służby ochrony, jeżeli:
1)
kierownik jednostki złoży taki wniosek;
6)
zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.
4)
wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.
2)
jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na
podstawie ustawy.
2)
nie utworzono wewnętrznej służby ochrony w okresie 3 miesięcy od dnia wydania zezwolenia;
3)
nie usunięto w wyznaczonym terminie stwierdzonych podczas kontroli rażących uchybień lub
nieprawidłowości w organizacji wewnętrznej służby ochrony;
4)
działalność wewnętrznej służby ochrony prowadzona jest niezgodnie z planem ochrony;
3. Od decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Policji.
Art. 12. [Współpraca]
Wewnętrzne służby ochrony w zakresie ochrony osób i mienia współpracują z Policją, jednostkami ochrony
przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami gminnymi (miejskimi).
Art. 13. [Delegacja ustawowa]
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony:
1)
szczegółowe zasady oraz tryb ich tworzenia;
2)
strukturę organizacyjną, zakres działania i sposób prowadzenia dokumentacji ochronnej;
3)
uzbrojenie i wyposażenie;
Art. 14. [Delegacja ustawowa]
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dla wewnętrznych służb ochrony działających na
terenach podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych:
1)
warunki i tryb ich tworzenia;
2)
strukturę organizacyjną i zakres działania;
3)
uzbrojenie i wyposażenie;
4)
warunki zatrudnienia pracowników;
5)
umundurowanie i odznaki służbowe.
Rozdział 4. Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia
oraz kontrola tej działalności
Art. 15. [Wymóg uzyskania koncesji; wyjątki]
1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji,
określającej zakres i formy prowadzenia tych usług.
2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy
obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5.
Art. 16. [Udzielenie, odmowa, cofnięcie koncesji]
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia,
odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na
działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia.
Art. 17. [Wniosek o wydanie koncesji; wymagane dokumenty]
1. Koncesję wydaje się na wniosek:
1)
przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia, o której mowa w
art. 27 ust. 1 lub art. 29 ust. 1;
2)
przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli licencję, o której mowa w pkt 1, posiada co najmniej jedna
osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub
pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4
Obecnie minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5)
ustały okoliczności, dla których zezwolenie zostało wydane.
4)
umundurowanie i odznaki służbowe oraz sposób tworzenia dla nich nazw.
2.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
4
określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów
[ Pobierz całość w formacie PDF ]