21) 2 Księga Machabejska, Biblia PDF, Biblia Tysiąclecia II
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
2 Księga Machabejska
Rozdział 1
1
Braciom Żydom w Egipcie [przesyłają] pozdrowienie bracia Żydzi z Jerozolimy, a ci,
którzy mieszkają w krainie judzkiej, życzą pokoju i dobra.
2
Niech Bóg udziela wam dobra i
niech pamięta o przymierzu swoim, [zawartym] z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem,
wiernymi swoimi sługami;
3
niech da wam wszystkim serce, abyście czcili Go i wykonywali
Jego wolę sercem wielkim i duszą ochotną;
4
niech otworzy wasze serce dla swojego
Prawa i dla przykazań, a niech sprawi pokój!
5
Niech wysłucha waszych modlitw, niech da
się wam przejednać i niech was nie opuści w złym czasie!
6
Oto teraz tutaj modlimy się za
was.
7
Za panowania Demetriusza, w roku sto sześćdziesiątym dziewiątym, my, Żydzi,
napisaliśmy do was: W najsroższym utrapieniu, jakie spadło [na nas] w latach, kiedy
Jazon i jego zwolennicy zdradzili Ziemię Świętą i królestwo,
8
kiedy podpalono bramę i
wylano krew niewinną, my modliliśmy się do Pana i zostaliśmy wysłuchani. Złożyliśmy
ofiarę krwawą i ofiarę z najczystszej mąki, zapaliliśmy lampy i położyliśmy chleby.
9
Teraz
zaś [piszemy], abyście obchodzili Święto Namiotów miesiąca Kislew. [Dan] w roku sto
osiemdziesiątym ósmym.
10
Mieszkańcy Jerozolimy i mieszkańcy Judei, starszyzna i Juda
Arystobulowi, nauczycielowi króla Ptolemeusza, pochodzącemu z rodu namaszczonych
kapłanów, i Żydom mieszkającym w Egipcie - życzą radości i zdrowia.
11
Wybawieni przez
Boga z wielkich niebezpieczeństw, gorąco Mu dziękujemy, jako sprzymierzeni przeciwko
królowi.
12
On sam bowiem wypędził tych, którzy gotowi byli do walki przeciwko Świętemu
Miastu.
13
Kiedy bowiem wódz udał się do Persji, a z nim razem niezwyciężone - jak się
wydawało - wojsko, zostali oni pokonani w świątyni bogini Nanai dzięki podstępowi, do
którego się uciekli kapłani Nanai.
14
Albowiem gdy przybył na miejsce sam Antioch, a
razem z nim jego przyjaciele, aby [pod pozorem zaślubin z nią] zabrać wielkie skarby jako
posag
15
i kiedy kapłani świątyni Nanai je wyłożyli, a on wszedł z kilkoma w obręb świątyni,
zamknęli przybytek, skoro tylko wszedł Antioch,
16
a otworzyli tajemne drzwi w suficie i
zabili wodza, zrzucając na niego kamienie. Potem pocięli ich na kawałki, a głowy odcięli i
wyrzucili tym, którzy byli na zewnątrz.
17
Za wszystko niech będzie błogosławiony nasz
Bóg, który wydał na śmierć tych, co się dopuścili bezbożności.
18
Mając obchodzić
Oczyszczenie świątyni dwudziestego piątego Kislew, uważaliśmy, że trzeba wam o tym
donieść, abyście wy także obchodzili Święto Namiotów i ognia [na pamiątkę tego], jak
Nehemiasz odbudował świątynię i ołtarz, a potem złożył ofiary.
19
Gdy bowiem do ziemi
perskiej byli uprowadzeni nasi ojcowie, ówcześni pobożni kapłani wzięli ogień z ołtarza i
potajemnie skryli go w zagłębieniu wyschłej studni. Tam zabezpieczyli go tak, że miejsce
nikomu nie było znane.
20
Po upływie wielu lat, gdy spodobało się Bogu, Nehemiasz, który
był przysłany przez króla perskiego, posłał po ogień potomków tych kapłanów, którzy go
ukryli. Jak oni opowiedzieli nam, nie znaleźli ognia, ale tylko gęstą wodę. Rozkazał więc,
aby nabrali jej i przynieśli.
21
Gdy zaś było przygotowane wszystko do ofiar, Nehemiasz
rozkazał kapłanom, aby polali tą wodą zarówno drzewo, jak i to, co było na nim położone,
22
a kiedy to wykonali i po upływie pewnego czasu zaświeciło słońce, które przedtem było
za chmurami, zapłonął ogień tak wielki, że dziwili się wszyscy.
23
Podczas spalania się
ofiary modlili się kapłani, a wraz z kapłanami wszyscy. Rozpoczynał Jonatan, wszyscy zaś
odpowiadali razem z Nehemiaszem.
24
Modlitwa zaś brzmiała w ten sposób: Panie, Panie
Boże, Stwórco wszystkiego, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny, jedyny Królu i
Dobroczyńco,
25
jedyny Rozdawco dóbr, jedynie sprawiedliwy, wszechmocny i wieczny,
który wybawiasz Izraela ze wszystkiego zła, który ojców naszych uczyniłeś wybranymi i
który uświęciłeś ich,
26
przyjmij ofiarę za cały naród Twój izraelski, ustrzeż swój dział i
uświęć!
27
Sprowadź rozproszonych spomiędzy nas! Uwolnij tych, którzy są w niewoli u
pogan. Na wyśmiewanych i wzgardzonych spojrzyj łaskawie, aby poganie poznali, że Ty
jesteś Bogiem naszym.
28
Ukarz tych, którzy uciskają nas i w pysze swojej nas znieważają.
29
Zaszczep lud Twój na Twoim świętym miejscu, jak powiedział Mojżesz.
30
Kapłani
intonowali hymny.
31
Gdy spłonęło to, co złożono w ofierze, kazał Nehemiasz pozostałą
wodę wylać na wielkie kamienie.
32
Gdy zaś to wykonano, wybuchnął płomień, który
jednak pochłonięty został przez ogień z ołtarza.
33
Kiedy ten wypadek stał się głośny i
królowi Persów doniesiono, że na miejscu, gdzie ukryli ogień owi uprowadzeni w niewolę
kapłani, ukazała się woda, którą Nehemiasz i jego ludzie poświęcili to, co było
przeznaczone na ofiarę,
34
król zbadał sprawę, a miejsce ogrodził i uczynił świętym.
35
Król
pobierał [stąd] wielkie dochody i rozdzielał je tym, dla których był łaskaw.
36
Ludzie
Nehemiasza nazwali tę wodę "neftar", to znaczy oczyszczenie, u wielu jednak nazywa się
ona "neftai".
Rozdział 2
1
W dokumentach można znaleźć [wzmiankę], że prorok Jeremiasz rozkazał, aby ci, którzy
byli uprowadzeni do niewoli, wzięli ze sobą ogień. Tak było powiedziane
2
i tak prorok
przykazał tym, których uprowadzono do niewoli. Dał im Prawo, aby nie zapomnieli
przykazań Pana i aby nie zamąciły się ich myśli, kiedy będą widzieli wizerunki [bóstw]
złote i srebrne, a wokoło nich ozdoby.
3
Tymi i podobnymi słowami upomniał ich, aby nie
dali usunąć Prawa ze swego serca.
4
Było w tym piśmie [napisane], jak z Bożego
polecenia prorok kazał nieść za sobą namiot i arkę, gdy wyszedł. Kiedy zaś wszedł na
górę, na którą Mojżesz wstąpił i [z której] przyglądał się dziedzictwu Bożemu,
5
przyszedłszy tam znalazł Jeremiasz pomieszczenie w postaci pieczary. Umieścił tam
namiot, arkę i ołtarz kadzenia, a wejście zarzucił kamieniami.
6
Kilku z tych, którzy mu
towarzyszyli, wróciło, aby zaznaczyć drogę, ale już nie mogli jej odnaleźć.
7
Kiedy zaś
Jeremiasz dowiedział się o tym, czyniąc im wymówki powiedział: Miejsce to pozostanie
nieznane, aż Bóg na powrót zgromadzi swój lud i okaże mu miłosierdzie.
8
Wtedy to Pan
ponownie pokaże to [wszystko] i będzie można widzieć chwałę Pańską i obłok, podobnie
jak za Mojżesza można ją było widzieć i jak wtedy, gdy Salomon modlił się, aby miejsce
zostało w uroczysty sposób poświęcone.
9
Wyjaśniono również, jak on pełen mądrości
złożył ofiarę przy poświęceniu i zakończeniu budowy świątyni.
10
Podobnie jak Mojżesz
modlił się do Pana, a spadł ogień z nieba i pochłonął to, co złożono w ofierze, tak również
Salomon modlił się, a ogień, który spadł, strawił całopalne żertwy.
11
Mojżesz powiedział:
Zostało spalone, aby nikt nie jadł tego, co jest ofiarowane za grzech.
12
Podobnie również
Salomon przez osiem dni świętował.
13
W pismach i pamiętnikach Nehemiasza jest
opowiedziane nie tylko to, ale również o tym, jak zakładając bibliotekę zebrał on księgi o
królach i księgi proroków, księgi Dawida i listy królów o ofiarach.
14
Tak samo również Juda
zebrał nam wszystkie księgi, które były rozrzucone wskutek prowadzonej wojny, i mamy je
u siebie.
15
Jeżeli więc potrzebujecie ich, przyślijcie tych, którzy by wam je zanieśli.
16
Piszemy do was mając obchodzić Święto Oczyszczenia [Świątyni]. Dobrze więc uczynicie,
świętując w te dni.
17
Bóg zaś jest tym, który wyratował cały swój naród i który dał
wszystkim dziedzictwo, królestwo, kapłaństwo i uświęcenie,
18
zgodnie z tym, co obiecał w
Prawie, w tym Bogu nadzieję pokładamy, że niedługo nad nami się zmiłuje i że zgromadzi
nas na święte miejsce z całej ziemi, która jest pod niebem. Uwolnił nas bowiem z wielkich
nieszczęść i oczyścił miejsce [święte].
19
Opowiadanie o Judzie Machabeuszu i o jego
braciach, o oczyszczeniu wielkiej świątyni i o poświęceniu ołtarza,
20
ponadto o walkach
przeciwko Antiochowi Epifanesowi i przeciw jego synowi Eupatorowi,
21
o objawieniach
pochodzących z nieba, jakie mieli ci, którzy w obronie żydowskiego obyczaju dokonywali
czynów tak bohaterskich, że chociaż byli nieliczni, to jednak opanowali cały kraj i zmusili
do ucieczki barbarzyńskie wojska,
22
odzyskali ponownie słynną na cały świat świątynię,
uwolnili miasto, prawom, które zanikały, nadali moc obowiązującą - gdyż Pan w całej swej
dobroci był dla nich łaskawy -
23
wszystko to, co Jazon Cyrenejczyk opisał w pięciu
księgach, usiłowaliśmy streścić w jednym dziele.
24
Mając bowiem na uwadze wielką ilość
cyfr i trudność, jaką bogactwo materiału sprawiało tym, którzy chcieliby się zagłębić w
historyczne opowiadania,
25
usiłowaliśmy dać tym, którzy chcą czytać, przyjemne
opowiadanie; tym, którzy w pamięci zachować [chcą] wypadki, ułatwienie, a wszystkim
czytelnikom - pomoc.
26
Dla nas zaś samych, którzy podjęliśmy się trudu skracania, było to
niełatwe [zadanie]: dzieło wymagające znoju i niedosypiania.
27
Podobnie niełatwo jest
temu, kto przygotowuje ucztę i pragnie zaspokoić upodobania innych. My również chętnie
podjęliśmy się trudu dlatego, aby zasłużyć na wdzięczność u wielu.
28
Staranie o szczegóły
pozostawiamy autorowi, sami zaś usiłujemy ułożyć streszczenie opowiadania.
29
Podobnie
bowiem jak w nowym domu budowniczy musi się zajmować całą budową, a ten, kto się
podejmuje ozdobienia i pomalowania, zajmuje się tylko tym, co dotyczy wystroju, tak
samo, jak się to wydaje, jest z nami.
30
Zagłębić się i swobodnie obracać się w
opowiadaniach oraz dokładnie rozpoznać się w szczegółach, to zadanie tego, który
układa historię.
31
Ułożyć zaś w krótkości opowiadanie, a strzec się szczegółowego
przedstawienia wydarzeń, jest zadaniem tego, kto przygotowuje streszczenie.
32
Teraz
więc po tak długim zatrzymywaniu się nad wstępem rozpoczynamy opowiadanie.
Niemądrze byłoby bowiem zbytnio się rozwodzić przed rozpoczęciem historii, a samą
historię przedstawić krótko.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl charloteee.keep.pl
2 Księga Machabejska
Rozdział 1
1
Braciom Żydom w Egipcie [przesyłają] pozdrowienie bracia Żydzi z Jerozolimy, a ci,
którzy mieszkają w krainie judzkiej, życzą pokoju i dobra.
2
Niech Bóg udziela wam dobra i
niech pamięta o przymierzu swoim, [zawartym] z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem,
wiernymi swoimi sługami;
3
niech da wam wszystkim serce, abyście czcili Go i wykonywali
Jego wolę sercem wielkim i duszą ochotną;
4
niech otworzy wasze serce dla swojego
Prawa i dla przykazań, a niech sprawi pokój!
5
Niech wysłucha waszych modlitw, niech da
się wam przejednać i niech was nie opuści w złym czasie!
6
Oto teraz tutaj modlimy się za
was.
7
Za panowania Demetriusza, w roku sto sześćdziesiątym dziewiątym, my, Żydzi,
napisaliśmy do was: W najsroższym utrapieniu, jakie spadło [na nas] w latach, kiedy
Jazon i jego zwolennicy zdradzili Ziemię Świętą i królestwo,
8
kiedy podpalono bramę i
wylano krew niewinną, my modliliśmy się do Pana i zostaliśmy wysłuchani. Złożyliśmy
ofiarę krwawą i ofiarę z najczystszej mąki, zapaliliśmy lampy i położyliśmy chleby.
9
Teraz
zaś [piszemy], abyście obchodzili Święto Namiotów miesiąca Kislew. [Dan] w roku sto
osiemdziesiątym ósmym.
10
Mieszkańcy Jerozolimy i mieszkańcy Judei, starszyzna i Juda
Arystobulowi, nauczycielowi króla Ptolemeusza, pochodzącemu z rodu namaszczonych
kapłanów, i Żydom mieszkającym w Egipcie - życzą radości i zdrowia.
11
Wybawieni przez
Boga z wielkich niebezpieczeństw, gorąco Mu dziękujemy, jako sprzymierzeni przeciwko
królowi.
12
On sam bowiem wypędził tych, którzy gotowi byli do walki przeciwko Świętemu
Miastu.
13
Kiedy bowiem wódz udał się do Persji, a z nim razem niezwyciężone - jak się
wydawało - wojsko, zostali oni pokonani w świątyni bogini Nanai dzięki podstępowi, do
którego się uciekli kapłani Nanai.
14
Albowiem gdy przybył na miejsce sam Antioch, a
razem z nim jego przyjaciele, aby [pod pozorem zaślubin z nią] zabrać wielkie skarby jako
posag
15
i kiedy kapłani świątyni Nanai je wyłożyli, a on wszedł z kilkoma w obręb świątyni,
zamknęli przybytek, skoro tylko wszedł Antioch,
16
a otworzyli tajemne drzwi w suficie i
zabili wodza, zrzucając na niego kamienie. Potem pocięli ich na kawałki, a głowy odcięli i
wyrzucili tym, którzy byli na zewnątrz.
17
Za wszystko niech będzie błogosławiony nasz
Bóg, który wydał na śmierć tych, co się dopuścili bezbożności.
18
Mając obchodzić
Oczyszczenie świątyni dwudziestego piątego Kislew, uważaliśmy, że trzeba wam o tym
donieść, abyście wy także obchodzili Święto Namiotów i ognia [na pamiątkę tego], jak
Nehemiasz odbudował świątynię i ołtarz, a potem złożył ofiary.
19
Gdy bowiem do ziemi
perskiej byli uprowadzeni nasi ojcowie, ówcześni pobożni kapłani wzięli ogień z ołtarza i
potajemnie skryli go w zagłębieniu wyschłej studni. Tam zabezpieczyli go tak, że miejsce
nikomu nie było znane.
20
Po upływie wielu lat, gdy spodobało się Bogu, Nehemiasz, który
był przysłany przez króla perskiego, posłał po ogień potomków tych kapłanów, którzy go
ukryli. Jak oni opowiedzieli nam, nie znaleźli ognia, ale tylko gęstą wodę. Rozkazał więc,
aby nabrali jej i przynieśli.
21
Gdy zaś było przygotowane wszystko do ofiar, Nehemiasz
rozkazał kapłanom, aby polali tą wodą zarówno drzewo, jak i to, co było na nim położone,
22
a kiedy to wykonali i po upływie pewnego czasu zaświeciło słońce, które przedtem było
za chmurami, zapłonął ogień tak wielki, że dziwili się wszyscy.
23
Podczas spalania się
ofiary modlili się kapłani, a wraz z kapłanami wszyscy. Rozpoczynał Jonatan, wszyscy zaś
odpowiadali razem z Nehemiaszem.
24
Modlitwa zaś brzmiała w ten sposób: Panie, Panie
Boże, Stwórco wszystkiego, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny, jedyny Królu i
Dobroczyńco,
25
jedyny Rozdawco dóbr, jedynie sprawiedliwy, wszechmocny i wieczny,
który wybawiasz Izraela ze wszystkiego zła, który ojców naszych uczyniłeś wybranymi i
który uświęciłeś ich,
26
przyjmij ofiarę za cały naród Twój izraelski, ustrzeż swój dział i
uświęć!
27
Sprowadź rozproszonych spomiędzy nas! Uwolnij tych, którzy są w niewoli u
pogan. Na wyśmiewanych i wzgardzonych spojrzyj łaskawie, aby poganie poznali, że Ty
jesteś Bogiem naszym.
28
Ukarz tych, którzy uciskają nas i w pysze swojej nas znieważają.
29
Zaszczep lud Twój na Twoim świętym miejscu, jak powiedział Mojżesz.
30
Kapłani
intonowali hymny.
31
Gdy spłonęło to, co złożono w ofierze, kazał Nehemiasz pozostałą
wodę wylać na wielkie kamienie.
32
Gdy zaś to wykonano, wybuchnął płomień, który
jednak pochłonięty został przez ogień z ołtarza.
33
Kiedy ten wypadek stał się głośny i
królowi Persów doniesiono, że na miejscu, gdzie ukryli ogień owi uprowadzeni w niewolę
kapłani, ukazała się woda, którą Nehemiasz i jego ludzie poświęcili to, co było
przeznaczone na ofiarę,
34
król zbadał sprawę, a miejsce ogrodził i uczynił świętym.
35
Król
pobierał [stąd] wielkie dochody i rozdzielał je tym, dla których był łaskaw.
36
Ludzie
Nehemiasza nazwali tę wodę "neftar", to znaczy oczyszczenie, u wielu jednak nazywa się
ona "neftai".
Rozdział 2
1
W dokumentach można znaleźć [wzmiankę], że prorok Jeremiasz rozkazał, aby ci, którzy
byli uprowadzeni do niewoli, wzięli ze sobą ogień. Tak było powiedziane
2
i tak prorok
przykazał tym, których uprowadzono do niewoli. Dał im Prawo, aby nie zapomnieli
przykazań Pana i aby nie zamąciły się ich myśli, kiedy będą widzieli wizerunki [bóstw]
złote i srebrne, a wokoło nich ozdoby.
3
Tymi i podobnymi słowami upomniał ich, aby nie
dali usunąć Prawa ze swego serca.
4
Było w tym piśmie [napisane], jak z Bożego
polecenia prorok kazał nieść za sobą namiot i arkę, gdy wyszedł. Kiedy zaś wszedł na
górę, na którą Mojżesz wstąpił i [z której] przyglądał się dziedzictwu Bożemu,
5
przyszedłszy tam znalazł Jeremiasz pomieszczenie w postaci pieczary. Umieścił tam
namiot, arkę i ołtarz kadzenia, a wejście zarzucił kamieniami.
6
Kilku z tych, którzy mu
towarzyszyli, wróciło, aby zaznaczyć drogę, ale już nie mogli jej odnaleźć.
7
Kiedy zaś
Jeremiasz dowiedział się o tym, czyniąc im wymówki powiedział: Miejsce to pozostanie
nieznane, aż Bóg na powrót zgromadzi swój lud i okaże mu miłosierdzie.
8
Wtedy to Pan
ponownie pokaże to [wszystko] i będzie można widzieć chwałę Pańską i obłok, podobnie
jak za Mojżesza można ją było widzieć i jak wtedy, gdy Salomon modlił się, aby miejsce
zostało w uroczysty sposób poświęcone.
9
Wyjaśniono również, jak on pełen mądrości
złożył ofiarę przy poświęceniu i zakończeniu budowy świątyni.
10
Podobnie jak Mojżesz
modlił się do Pana, a spadł ogień z nieba i pochłonął to, co złożono w ofierze, tak również
Salomon modlił się, a ogień, który spadł, strawił całopalne żertwy.
11
Mojżesz powiedział:
Zostało spalone, aby nikt nie jadł tego, co jest ofiarowane za grzech.
12
Podobnie również
Salomon przez osiem dni świętował.
13
W pismach i pamiętnikach Nehemiasza jest
opowiedziane nie tylko to, ale również o tym, jak zakładając bibliotekę zebrał on księgi o
królach i księgi proroków, księgi Dawida i listy królów o ofiarach.
14
Tak samo również Juda
zebrał nam wszystkie księgi, które były rozrzucone wskutek prowadzonej wojny, i mamy je
u siebie.
15
Jeżeli więc potrzebujecie ich, przyślijcie tych, którzy by wam je zanieśli.
16
Piszemy do was mając obchodzić Święto Oczyszczenia [Świątyni]. Dobrze więc uczynicie,
świętując w te dni.
17
Bóg zaś jest tym, który wyratował cały swój naród i który dał
wszystkim dziedzictwo, królestwo, kapłaństwo i uświęcenie,
18
zgodnie z tym, co obiecał w
Prawie, w tym Bogu nadzieję pokładamy, że niedługo nad nami się zmiłuje i że zgromadzi
nas na święte miejsce z całej ziemi, która jest pod niebem. Uwolnił nas bowiem z wielkich
nieszczęść i oczyścił miejsce [święte].
19
Opowiadanie o Judzie Machabeuszu i o jego
braciach, o oczyszczeniu wielkiej świątyni i o poświęceniu ołtarza,
20
ponadto o walkach
przeciwko Antiochowi Epifanesowi i przeciw jego synowi Eupatorowi,
21
o objawieniach
pochodzących z nieba, jakie mieli ci, którzy w obronie żydowskiego obyczaju dokonywali
czynów tak bohaterskich, że chociaż byli nieliczni, to jednak opanowali cały kraj i zmusili
do ucieczki barbarzyńskie wojska,
22
odzyskali ponownie słynną na cały świat świątynię,
uwolnili miasto, prawom, które zanikały, nadali moc obowiązującą - gdyż Pan w całej swej
dobroci był dla nich łaskawy -
23
wszystko to, co Jazon Cyrenejczyk opisał w pięciu
księgach, usiłowaliśmy streścić w jednym dziele.
24
Mając bowiem na uwadze wielką ilość
cyfr i trudność, jaką bogactwo materiału sprawiało tym, którzy chcieliby się zagłębić w
historyczne opowiadania,
25
usiłowaliśmy dać tym, którzy chcą czytać, przyjemne
opowiadanie; tym, którzy w pamięci zachować [chcą] wypadki, ułatwienie, a wszystkim
czytelnikom - pomoc.
26
Dla nas zaś samych, którzy podjęliśmy się trudu skracania, było to
niełatwe [zadanie]: dzieło wymagające znoju i niedosypiania.
27
Podobnie niełatwo jest
temu, kto przygotowuje ucztę i pragnie zaspokoić upodobania innych. My również chętnie
podjęliśmy się trudu dlatego, aby zasłużyć na wdzięczność u wielu.
28
Staranie o szczegóły
pozostawiamy autorowi, sami zaś usiłujemy ułożyć streszczenie opowiadania.
29
Podobnie
bowiem jak w nowym domu budowniczy musi się zajmować całą budową, a ten, kto się
podejmuje ozdobienia i pomalowania, zajmuje się tylko tym, co dotyczy wystroju, tak
samo, jak się to wydaje, jest z nami.
30
Zagłębić się i swobodnie obracać się w
opowiadaniach oraz dokładnie rozpoznać się w szczegółach, to zadanie tego, który
układa historię.
31
Ułożyć zaś w krótkości opowiadanie, a strzec się szczegółowego
przedstawienia wydarzeń, jest zadaniem tego, kto przygotowuje streszczenie.
32
Teraz
więc po tak długim zatrzymywaniu się nad wstępem rozpoczynamy opowiadanie.
Niemądrze byłoby bowiem zbytnio się rozwodzić przed rozpoczęciem historii, a samą
historię przedstawić krótko.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]