2006 MAJ OKE PR ODP

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Miejsce
na naklejkę
z kodem szkoły
dysleksja
MHS-R1A1P-062
EGZAMIN MATURALNY
Z HISTORII SZTUKI
Arkusz II
POZIOM ROZSZERZONY
Czas pracy 150 minut
ARKUSZ II
MAJ
ROK 2006
Instrukcja dla zdającego
1. Sprawdź, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 11 stron (zadania
30 – 31). Ewentualny brak zgłoś przewodniczącemu zespołu
nadzorującego egzamin.
2. Arkusz zawiera dwie części. Część pierwsza wymaga analizy
formalnej dzieł, a część druga napisania wypracowania na jeden
z podanych tematów. Temat wybrany do opracowania podkreśl.
3. Pisz czytelnie. Używaj długopisu/pióra tylko z czarnym
tuszem/atramentem.
4. Nie używaj korektora, a błędne zapisy wyraźnie przekreśl.
5. Pamiętaj, że zapisy w brudnopisie nie podlegają ocenie.
6. Wypełnij tę część karty odpowiedzi, którą koduje zdający.
Nie wpisuj żadnych znaków w części przeznaczonej
dla egzaminatora.
7. Na karcie odpowiedzi wpisz swoją datę urodzenia i PESEL.
Zamaluj pola odpowiadające cyfrom numeru PESEL. Błędne
zaznaczenie otocz kółkiem i zaznacz właściwe.
Za rozwiązanie
wszystkich zadań
można otrzymać
łącznie
50 punktów
Życzymy powodzenia!
Wypełnia zdający przed
rozpoczęciem pracy
KOD
ZDAJĄCEGO
PESEL ZDAJĄCEGO
2
Egzamin maturalny z historii sztuki
OBRAZ A
Olga Boznańska,
Dziewczynka z chryzantemami, 1894, olej na tekturze
OBRAZ B
Stanisław Wyspiański,
Macierzyństwo, 1905, pastel na tekturze
Arkusz II
Egzamin maturalny z historii sztuki
Arkusz II
3
Część 1. - ANALIZA PORÓWNAWCZA
(20pkt)
Zadanie 30.
Przeanalizuj strukturę wizualną obrazów A i B według podanych punktów:
A. Opis i cechy kompozycji
(6 pkt)
Obraz A
Obraz B
−
kształt pola obrazowego – prostokąt
pionowy
−
kompozycja z jedną figurą
−
portretowana dziewczynka ukazana
jest centralnie (en face)
−
twarz dziewczynki, jej dłonie i bukiet
kwiatów tworzą pionowy owal
−
kompozycja statyczna
−
zamknięta (najważniejsze elementy
zostały zamknięte w granicach obrazu)
−
w obrazie akcentowane są podziały
wertykalne
−
dośrodkowa
−
postać ujęta jest do bioder (3/4)
−
dominantę dzieła stanowią twarz
portretowanej oraz bukiet kwiatów
pod jej ramieniem
−
obraz jest dwuplanowy (dziewczynka
lekko odcina się od tła)
−
kształt pola obrazowego – prostokąt
poziomy
−
kompozycja wielofiguralna (występują
cztery postacie)
−
twarze zebranych tworzą krąg,
a ich wzrok skupiony jest na główce
niemowlęcia
−
kompozycja znacznie bardziej
zdynamizowana
−
zdecydowanie otwarta
−
podziały w obrębie kompozycji
przebiegają w wielu kierunkach
−
ujęte są tylko twarze i ramiona postaci,
wyjątek stanowi karmiąca matka ujęta
do pasa
−
kompozycja nie jest zrównoważona
−
obraz jest płaski
B. Kolorystyka
(4 pkt)
Obraz A
Obraz B
−
w obrazie mamy do czynienia z szeroką
gamą barwną (występują zarówno
barwy ciepłe (np. twarz portretowanej),
jak i chłodniejsze (jej sukienka),
−
zdecydowanie dominują wyszukane
szarości w licznych odmianach, także
kremowe biele i ciepła karnacja ciała
dziewczynki
−
barwy są złamane
−
w obrazie występują kontrasty
walorowe
−
cienie i światła mają własny koloryt
−
w obrazie zastosowano szeroką gamę
barwną
−
występują zarówno czyste, dźwięczne
barwy, jak i złamane
−
dominują stonowane zielenie i barwy
cieliste, z akcentami błękitu, żółcieni
i bieli
−
w obrazie występują kontrasty
walorowe i temperaturowe
4
Egzamin maturalny z historii sztuki
Arkusz II
C. Światłocień i modelunek
(4 pkt)
Obraz A
Obraz B
−
źródło światła jest niewidoczne
−
światło jest nieokreślone
−
światło pada z lewej strony obrazu
oświetlając lewą część ciała
dziewczynki, podczas gdy prawa
pogrążana jest w cieniu
−
najjaśniejszym punktem obrazu są
chryzantemy, najciemniejszym – fałdy
sukienki dziewczynki po prawej stronie
−
światłocień miękko modeluje formy
−
źródło światła jest niewidoczne
−
światło jest nieokreślone
−
plamy w obrębie poszczególnych form
są syntezą światła i barwy
−
najjaśniejsze są wplecione w narożniki
kompozycji kwiaty
−
najciemniejszym punktem jest tło
w prawym, dolnym narożniku obrazu
−
światłocień jest bardzo umowny
(nie uwypukla kształtów
D. Środki wyrazu artystycznego i nastrój obrazu
(4 pkt)
Obraz A
Obraz B
−
najważniejszym środkiem wyrazu jest
miękko kształtowana plama barwna
i delikatny światłocień
−
obraz tchnie smutkiem i zadumą
−
szczególny wyraz mają duże, ciemne
oczy dziewczynki, które wpatrują się
z lękiem ale i zaciekawieniem
−
wzrok dziewczynki wyraźnie nawiązuje
kontakt ze wzrokiem odbiorcy, przez
co obraz jest szczególnie ekspresyjny
−
temat obrazu znakomicie podkreślają
zastosowane środki
−
najważniejszymi środkami wyrazu
są syntetyczne plamy barwne ujęte
w arabeski mocnych konturów
−
bogata ornamentyka roślinna zdobi
zarówno stroje portretowanych, jak
i wpleciona jest w tło
−
obraz tchnie spokojem i zadumą
−
temat wydaje się być jedynie pretekstem
do ukazania rozwiązań formalnych
E. Krótkie wnioski końcowe
(2 pkt)
Obydwa obrazy powstały w epoce modernizmu (Młodej Polski) i prezentują sobą różnorodne
tendencje malarskie tego okresu.
Obraz A wykazuje pewne pokrewieństwa z twórczością impresjonistów (rodzaj plamy
barwnej, wielka rola wysublimowanego koloru).
Obraz B prezentuje wiele cech formalnych i motywów typowych dla secesji oraz fascynację
folklorem.
W obu wyczuwa się klimat symbolistyczny, odwołujący się do różnorakich skojarzeń.
Egzamin maturalny z historii sztuki
5
Część 2. DŁUŻSZA WYPOWIEDŹ NA TEMAT
(30 pkt)
Zadanie 31.
Temat 1.
Na podstawie wybranych przykładów dzieł malarstwa Młodej Polski przedstaw
różnorodne sposoby ukazywania wizerunku dziecka w sztuce tego okresu. Możesz nawiązać
do wcześniejszej tradycji przedstawiania tego tematu w sztuce.
Temat 2.
Linearyzm i malarskość.
Linia i plama – to dwa podstawowe środki wyrazu artystycznego w malarstwie.
Na podstawie dowolnie wybranych dzieł z różnych okresów przedstaw, w jaki sposób
i w jakim celu używali ich artyści oraz jakie osiągali efekty.
Temat 1.
Okres Młodej Polski już w samej swojej nazwie zawiera modernistyczne
urzeczenie młodością. Dążenie do nowatorstwa w sztuce tego czasu można
porównać do jej „wiosennego” odrodzenia, odmłodzenia.
Jednocześnie koniec XIX wieku – to czas szczególnego rozwoju nauk
psychologicznych, czas zainteresowania psychiką człowieka na wszystkich
etapach jego życia. Psychologia i psychoanalityka zaglądają coraz głębiej
w duszę i podświadomość człowieka, dostrzegają silne powiązania sfery
psychicznej i fizycznej. W sztuce Młodej Polski temat (motyw) egzystencjalnych
niepokojów człowieka „końca wieku” przeplata się z zachwytem przyrodą,
z wizją natury pulsującej życiową energią, zmysłową radością, ale i tajemnicą
istnienia.
Intelektualny i emocjonalny klimat Młodej Polski z jej symbolizmem,
tendencjami bliskimi ekspresjonizmu, okazał się bardzo sprzyjający dla rozwoju
zainteresowania tematem trudnym, pociągającym, a w sztuce wcześniejszych
okresów stosunkowo mało rozwiniętym, mianowicie tematem dziecka
i dzieciństwa oraz dorastania, dojrzewania.
Najbardziej znane są z pewnością liczne wizerunki dzieci malowanych
przez Stanisława Wyspiańskiego. Malował i szkicował pastelami przeważnie
własne dzieci, w niezrównany sposób utrwalając dziecięce gesty, skupione
lub zaspane buzie. Najczęściej ukazywał dzieci w sytuacjach naturalnych,
gdy nie wiedziały, że są portretowane. W Muzeum Stanisława Wyspiańskiego
w Krakowie wisi inny jeszcze portret – grupowy: dzieci znajomego artysty
pozują do portretu w wyjściowych ubrankach, pewnie bardzo chcą „dobrze
wypaść”. Ale obraz jest jednak wyjątkowo nieudany i trudno dopatrzeć się
w nim tego wdzięku i naturalności, jakie cechują pozostałe wizerunki dzieci
Wyspiańskiego. Artysta ponoć bardzo się męczył, malował niechętnie i to widać
po chybionych efektach jego pracy. Potrzebował spontaniczności w zachowaniu
swoich modeli. Wówczas mógł uchwycić charakter, „dziecięcość”, która
w epoce Młodej Polski została dowartościowana. Stanisław Przybyszewski
Arkusz II
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

charloteee.keep.pl